ၾသစီပာာ နတ္ဘံုနတ္နန္းေတာ့မပာုတ္- ( ၆ ) (သို ့) ေတာ္ျပီ.....ၾသစီ

                      ၾသစီပာာ နတ္ဘံုနတ္နန္းေတာ့မပာုတ္- ( ၆ )
                                                 (သို ့)
                                                                   ေတာ္ျပီ.....ၾသစီ

ၾသစီ အေၾကာင္းကို သိသမ်ွ ေလးနဲ ့ ခ်ယ္မွဳန္း ေရးဖြဲ ့ခဲ့တာ  ေတြ ရွိျပီးတဲ ့ေနာက္......
ၾသစီ မွာ ေနတဲ့ က်ေနာ္ နဲ ့ က်ေနာ္မိသားစု ဘ၀ အေၾကာင္း ကိုေရးပါရေစဥိး.....။
ၾသစီ ကိုလြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလ (၂၀၀၅) ကတည္းက ေျခခ်ခဲ့တာ ခုဆိုရင္ (၁၀)ေက်ာ္ လို ့ (၁၁)
ႏွစ္တင္းတင္းျပည့္ပါေတာ့မယ္ ။
ေရာက္စ ကေတာ့ ၾသစီ ဆိုတာ တကယ္ ကိုနတ္ဘံုနတ္နန္းၾကီး တခုပါပဲ....။ အစိုးရ ကနိုင္ငံေရးခိုလွံဳခြင့္ေပး
တယ္ဆိုဆို...ဒုကၡသည္ လိုပဲ နံမည္တပ္တပ္...ၾကားေကာင္းေအာင္ေရြွေျပာင္းအေျခခ်သူ မ်ားလိုပဲ ေျပာေျပာ
ဘယ္လိုပင္ ဆိုေစဦးေတာ့ ေတာၾကီးမ်က္မည္းထဲက ျမိဳ ့ေပၚေရာက္လာတဲ့သူလို ...တကယ္ နတ္ဘံု တခုပါ..
ဘယ္သြားသြား...ဘယ္လာလာ ...ဘာပဲ လုပ္လုပ္ အကုန္ ႏွစ္ျခိဳက္စရာေတြၾကီးပါပဲ.....ေနစရာ အိမ္ရွိတယ္ ၊
အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂ အစံုရွိတယ္ ...စားစရာ ရွိတယ္ ....၀တ္စရာ၀ယ္ဖို ့ စားစရာ၀ယ္ဖို ့ အခ်ိန္တန္ရင္(၁၅)
ရက္ တၾကိမ္ ကိုယ္ဘဏ္အေကာင့္တ္ထဲ ကိုေငြ က အလိုလို ကိုေရာက္လာတာ....။
တရက္မွ (၄)နာရီေလာက္သာ တက္ရတဲ့ ေက်ာင္းကိုေတာ့ ဘာသာစကား အေျခခံအတြက္ မတက္မေနရ
တက္ရပါေသးတယ္ ....။မေရာက္ခင္ အခ်ိန္ ထိုင္းနိုင္ငံ ဒုကၡသည္ စခန္းမွာ ေနစဥ္က ေမြးလာခဲ့တဲ့ သားဦး
ေလးပါလာတာေၾကာင့္ ကိုယ္ကိုတိုင္ေရာ ဇနီး ပါေက်ာင္းတက္ခ်ိန္မွာ ကေလးကို ထိန္းေပးတဲ့ ကေလးထိန္း
ေက်ာင္းပါရွိေသတာေၾကာင့္ အဆင္ကိုေျပ လို ့ဗ်ာ.....။ အဲဒီေက်ာင္းျပီးေတာ့ ကိုယ္ရဲ ့အဂၤလိပ္စာ အဆင္က
နိမ္ ့ေနေသးတယ္ ဆိုရင္ နာရီေပါင္း (၅၁၀) ကို ဆက္တက္လို ့ရေသးရဲ  ့.....။ ဒီေတာ့ ၾသစီေရာက္ျပီး (၁)ႏွစ္
ေလာက္အထိက ေက်ာင္းတက္ေနရံု နဲ ့တင္ ေအးေအးေဆးေဆး ထိုင္စားလို ့ရတယ္ ....။
" ရန္ကုန္ျမိဳ ့ၾကီးကို ....ေရာင္ခ်ာခ်ာ ေရာက္လာခဲ့တယ္ မ်က္လံုးေလး ကလယ္ကလယ္  " ဆိုတဲ့ သီခ်င္းထဲ
ကလိုပါပဲ.....ေတာသားျမိဳေရာက္ေတာ့ ေရြွတိဂံု ဘုရားၾကီးဖူးမယ္.....နီလာဒန္ေပါက္စားမယ္ ....ျပီးရင္
ဖြာလူဒါ.....(ေတာသားဆိုေတာ့ အသံထြက္ေတာင္ မမွန္ရွာပါဘူး) ေသာက္မယ္ ဆိုတာေလာက္ပဲ သိတာ
မ်ိဳးေပါ့......။ ကိုယ္တသက္လံုးစားတဲ့ ဆန္ေတာင္မွ ဘယ္မွာ ရွာ၀ယ္ရမွန္းမသိတဲ့ဘ၀....ေရွာပင္စင္တာၾကီး
ေတြ ထဲက ကုန္စံုဆိုင္ၾကီးေတြထဲ ေရာင္းတဲ့ ဆန္ ေတြ ့ ေတာ့ ပါးစပ္ထဲ ဘယ္လိုမ်ိဳခ် ရမွန္းမသိေအာင္ ၾကမ္း
ေထာ္ ေနတဲ့ ဆန္.....။တသက္လံုး ...(ေထာင္ထဲေနတုန္းကေရာ) မျဖစ္မေန....မပါမျဖစ္ စားေနက် ငပိ ...ဆို
တာၾကီးကို ေရာက္ျပီး ဆယ္ငါးရက္ ရက္ႏွစ္ဆယ္ေနမွ ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ ေတြ တဲ့ ဘ၀....
ပီဇာ...လဲ မသိ....ဘီယာ.. လဲ မထိမိ....ပါဘူး ။ ၾကက္သားခါးပါတ္...ဆိုတာေ၀းလို ...ဒိုးနတ္ ဆိုတာကိုလဲ
မေလြးျဖစ္ပါဘူး....။
ေရာက္ကာစ အေပါင္းအသင္း လဲ မရွိ...ေရာင္းရင္းလဲ မသိေသးေလေတာ့ မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္ ပါပဲ...။
ေပာာ....အဲဒီလို ဘ၀ ကေန ၾသစီ ဆိုတာၾကီးမွာ (၁၀)နွစ္ကေက်ာ္ ေနလာခဲ့တဲ့ အခါမွာေတာ့ ...မိတ္ေဆြ...
သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္း ေရာင္းရင္း ေတြ မွ စံုလို ့ ....။လြန္ခဲ့တဲ ့နွစ္က အိမ္က အၾကီးႏွစ္ေယာက္က
 ႏွစ္သာျခားတယ္ ဂ်ဴလိုင္ တလထဲမွာတင္ေမြးတာေၾကာင့္ရယ္ ...အရြယ္ေလးေတြ ကရလာေတာ့ ေျပာၾက
တယ္ ..." က်ေနာ္တို ့ေတြ သူမ်ား ေမြးေန ့ပြဲ ေတြသာ သြားၾကတယ္ ...က်ေနာ္တို ့ေမြးေန ့ပြဲက်ေတာ့ ဘာလို ့
မလုပ္တာလဲတဲ့ " ပာုတ္ပါတယ္ ..က်ေနာ္တို ့လင္မယား ကသူတို ့ေမြးေန ့ေတြ ဆိုရင္ အိမ္မွာပဲဘုန္းၾကီးပင့္ဆြမ္းကပ္ မိသားစု ကိတ္မုန္ခြဲ....တခုခု လုပ္ျပီး စားေသာက္....အဓိက က ျမန္မာျပည္
ကတေနရာရာ ကို အလွဳ အတန္းလုပ္... ။ဒီေလာက္ပဲ လုပ္ခဲ့ၾကတာပါ....။သူတို ့ေျပာတာနဲ ့ ေမြးေန ့ပါတီ
ေလး လုပ္ေပးမယ္ေလ လို ့စဥ္းစားျပီး ဖိတ္ရမဲ ့လူစာရင္းခ်ေရးၾကည့္တာ ....ပာို လူက်ေတာ့ ခ်န္ထားရင္
မေကာင္းဘူး....ဒီလူ ေတာ့ မပါရင္ မျဖစ္ဘူးနဲ ့ လူၾကီး အေယာက္ႏွစ္ရာ ကေလးက တစ္ရာ တစ္ဆယ္
ဖိတ္ရေတာ့မလို ျဖစ္ျပီး လက္ေလွ်ာ လိုက္ရတဲ့ အထိ  ခင္ရာေဆြမ်ိဳးေတြ တိုးလာလိုက္တာေလ........။
အေပါင္းအသင္း ေရာင္းရင္းေတြ တိုးလာသလို သားသမီးေတြလဲ တုိးလာပါတယ္ .....။ ေရာက္စ ကခင္တဲ့
သူမ်ားက ေျပာတယ္ ၾသစီမွာ သားသမီးေတြ မ်ားမ်ားမယူဖို ့ေလ.....။က်ေနာ္တို ့ကေတာ့ ကိုယ္စီမံခ်က္နဲ ့
ကိုယ္မို ့ ေလးေယာက္ေတာင္မွ ယူျဖစ္သြားတယ္ ေပါ့....မိဘ...ညီအကို ေမာင္နွမ ...ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း မရွိတဲ့ အရပ္မွာ ကိုယ္မိသားစု ကိုယ္ေဆြမ်ိဳး ကိုယ္အသိုင္းအ၀ိုင္းတခု ျဖစ္ေစခ်င္သလို ေနာင္တခ်ိန္ ကိုယ္သား
သမီးေတြ ပညာတတ္ၾကီးေတြ ျဖစ္ရင္ ကိုယ္နိုင္ငံမွာ အျမဲ မပာုတ္ရင္ေတာင္မွ အခ်ိန္ပိုင္း ၊လပိုင္းျဖစ္ျဖစ္
ျပန္ျပီး အလုပ္အေၾကြးျပဳ ေစခ်င္တာ ေတာ့ တကယ္ စိတ္ရင္းအမွန္ပါ..... ။ဒီလို စိတ္ကူးေတြ နဲ ့ သားသမီး
ေတြ တိုးလာတယ္ ဆိုပါေတာ့......
သားသမီးေတြ တိုးလာသလို " အို " တာ မပာုတ္တဲ့ နာက်ိဳးကန္း ျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ္ အတြက္ အလုပ္လုပ္ခြင့္
မရပဲ...ေဆးပင္စင္ ၀င္ေငြ လဲ တိုးလာတာ အမွန္ပါပဲ....။
၀င္ေငြ တိုးလာသလို ကုန္ေစ်းႏွဳံး ကလည္း တက္လာတာလဲ အမွန္ပဲေပါ့ဗ်ာ...။ေရာက္စ ကာလ က မုန္ညွင္း
ျဖဴ သံုးပင္ပါတဲ့ အစည္း (၃)စည္မွ တေဒၚလာ သာရွိေပမဲ့ (၁၀)ႏွစ္ေက်ာ္ခ်ိန္မွာ တစည္းထဲ ကို တေဒၚလာျဖစ္
လာပါတယ္ ....။စားေသာက္ ကုန္ အတြက္ ထြက္ေငြ မ်ားလာ သလိုပါပဲ က်န္တဲ့ မသံုးမျဖစ္ ေတြ အတြက္
ထြက္ေငြေတြ လည္းမ်ားလာပါတယ္...။ပထမဆံုး ၾသစီ လူေနမွဳ ့အဆင့္အတန္းမွာ မရွိမျဖစ္ ကေတာ့ ကား
တစီးပါ....ၾသစီေရာက္ျပီး ငါးႏွစ္ေလာက္အတြင္းမွာ လက္ေဆာင္ရတဲ့ ကားပါအပါအ၀င္ ကား (၅)စီးေျပာင္း
စီးဖူးပါတယ္ ...ေဒၚလာ (၅၀၀)ေလာက္သာေပးရတဲ့ ကား ကေန (၂၃၀၀)တန္ေလာက္အထိ ပါပဲ....။ဒါေပမဲ့
ကားေတြသာ ၀ယ္တယ္ စီးတယ္ ...တစက္ကေလးမွ စိတ္မခ်မ္းသာ ရပါဘူး...ေတာ္ၾကာပာိုပာာျဖစ္.....ေတာ္
ၾကာဒီပာာ လဲ ရနဲ ့ အေရးရယ္ အေၾကာင္းရယ္ ဆို ပ်က္လိုျပင္ရတာနဲ ့တင္ ၀ယ္ရင္းတန္ဖိုးထက္ေတာင္ ျပင္
ခပိုကုန္သြားတာေတြလဲ ရွိပါတယ္ ....။ၾသစီမွာ ကားမရွိရင္ မျဖစ္ဘူးလား ဆိုေတာ့ ျဖစ္ပါတယ္ ...ဒါေပမဲ့
တေယာက္တည္းသမားေတြ အတြက္ေပါ့...။ က်ေနာ္လို ့မိသားစု လဲ ရွိ ကေလးကေလာက္လဲ ရွိတဲ့သူေတြ
အတြက္ကေတာ့ အေၾကာင္းၾကီးငယ္ ေဆးရံု..ေဆးခန္း အတြက္ (Public  Transport  )
အမ်ားသံုး ယာဥ္ ...ရထား ဆိုတာ ကိုယ္လိုတဲ့ အခ်ိန္ လိုတဲ့ေနရာကို သံုးဖို ့ဆိုတာ မလြယ္လွပါဘူး...။
ဒါေၾကာင့္ အေတာ္အသင့္ ကားတစီး မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ပါတယ္ ....။ေၾသာ္စီက ကား၀ပ္ေရွာ့ဆရာေတြ ေျပာ
စကားအရ ဆိုရင္ ေဒၚလာ(၃၀၀၀)တန္ ကား ၀ယ္မယ္ဆိုရင္ ေနာက္ကေနထပ္လိုက္ဖို ့ လက္ထဲ (၂၀၀၀)
ေလာက္ေတာ့ ေဆာင္ထားသင့္ပါသတဲ့ ...ေဒၚလာ (၇၀၀၀)အထက္ကားကို၀ယ္မွ စိတ္မညစ္ပဲ သံုးနိုင္မယ္
ဆိုပါတယ္ ...။ မွန္ပါတယ္ ေစ်းေပါေပါ နဲ ့ ေအာက္ကား ၀ယ္လိုက္ရင္ လိုက္လို ျပင္လို ့ကို မဆံုးနိုင္ေတာ့တာ အမွန္ပါပဲ.....။ေပာာ .....ကားရွိျပီဆိုျပန္ေတာ့ ကားဆီဖိုး တခု ထဲနဲတင္မျပီးပါဘူး အင္ဂ်င္၀ိုင္လဲရ...ဂီယာ၀ိုင္
လဲရ...ဘရီတ္ရွဴ းလဲရ....စတာေတြ....စတာေတြ အျပင္ တႏွစ္တခါ ကားမွတ္ပံုတင္ (REGO)၀င္ရတာလဲ ရွိပါ
ေသးတယ္ ....မွတ္ပံုတင္ သက္တန္း မဆံုးခင္မွာ ကားျပင္ရ စစ္ေဆးရတာေတြ အာမခံ ထားရတာေတြ ကလဲ ရွိေသး.......။ အာမခံ ထားတယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ကား ကအိုေနရင္ ေမာ္ဒယ္နိမ္ရင္ အာမခံေၾကး က
ပိုးေပးရပါတယ္ ။ ဒီေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ (၅)ႏွစ္ေလာက္ က ခင္တဲ့ အမ တေယာက္ ...အတိအက် ရည္ညြွန္းရ ရင္
Mt Drutt အရပ္မွာေနတဲ့ မေရြွရည္ လြင္ ရဲ ့ကူညီေပးမွဳ  ့ေက်းဇူးေၾကာင့္ ေဒၚလာ (၃၅၀၀၀)တန္ ကားတစီး
အေၾကြး (အရစ္က်ေပး စနစ္ ) နဲ ့ ၀ယ္လိုက္ပါတယ္ ၊ ၾသစီမွာ အလုပ္မရွိ ရင္ ကားမေျပာနဲ ့ ကန္ထရုိက္ ဖုန္း
ေတာင္ ပာိုစဥ္က မသံုးနိုင္ပါဘူး....။ အဲဒီအမ က သူအိမ္မွာ ေနေၾကာင္း အိမ္လခ မေပးရပဲ အမ်ဳးိအေဆြ
ေတာ္စပ္တာေၾကာင့္ အခမဲ့ ေနထိုင္ခြင့္ေပးထားေၾကာင္း ၊လစဥ္ပံုမွန္ေငြေပးဆပ္နိုင္ေၾကာင္း ေတြ ေရးျပီး
တင္ေတာ့မွ ကားကို အေၾကြးေရာင္းတာပါ.....။ ဒီလိုနဲ ့ စေပၚ (၅၀၀၀)တင္ျပီး က်န္ေၾကြး(၃၀၀၀၀)ကို တလ
ငါးရာေက်ာ္နဲ ့ ငါးႏွစ္ ေပးဆပ္ ျပီး ကားေကာင္းေကာင္းတစီးေတာ့ ပိုင္လိုက္တယ္ေပါ့.....။
ေနာက္ မရွိမျဖစ္ တခု က ဖုန္းပါ....
ဖုန္း ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ မိုဘိုင္းဖုန္းကို ဆင္းကဒ္ တကဒ္ကို ႏွစ္ေဒၚလာ နဲ ့ ၾကိုက္တဲေနရာမွာ ၀ယ္နိုင္ပါတယ္
ျပီးရင္ ေငြျဖည့္ ျပီးသံုးေပါ့.....ေဒၚလာ ၃၀ တန္ေငြျဖည့္ထားရင္ တလ သံုးရပါတယ္ ...တလျပည့္ရင္ ကိုယ့္
ေငြ ကုန္သည္ျဖစ္ေစ....မကုန္သည္ျဖစ္ေစ ေငြထပ္ျဖည့္ရတာပါပဲ...ဖုန္းလိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိျပီး တခုနဲ ့တခု
ရပိုင္ခြင္ေတြ မတူ ပါပဲ ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာ ကိုယ္အတြက္ အသံုး၀င္မဲ့ လိုင္းကို ကန္ထရိုက္ယူျပီးသံုး ရပါတယ္။
အခု က်ေနာ္ ယူထားတဲ့ ဖုန္းလိုင္ဆိုရင္ တလ ကို ေဒၚလာ (၈၀)ေပးရျပီး နိုင္ငံတကာ က ၾကိဳက္တဲ့ နိုင္ငံကို
တလအတြင္း မိနစ္(၃၀၀)ေခၚနိုင္ပါတယ္ ...ျပည္တြင္မွာလဲ ဘယ္ဖုန္း ကိုပဲေခၚေခၚ အခမဲ့ပါပဲ...။အင္တာနက္
ကေတာ့ တလ လံုးအတြက္ (၈)ဂ်ီကာဘိုက္ (8 g) သံုးနိုင္တယ္ေပါ့....ႏွစ္ႏွစ္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ရပါတယ္ ....။ႏွစ္  ႏွစ္
ျပည့္ရင္ ကန္ထရိုက္အသစ္ခ်ဳပ္ျပီး ဖုန္းအသစ္ ထုပ္ယူနိုင္ပါတယ္ ....။
အရင္က ေငြျဖည့္တဲ့ဖုန္းကို သံုးခဲ့ဖူးပါတယ္ ...ဆီခ်ဳိေရာဂါျဖစ္စ ေဆးခန္း သြားျပ ျပီး အျပန္ ည(၉း၀၀)နာရီ
ေက်ာ္မွာ ဖုန္းထဲ ပိုက္ဆံကလဲ မရွိ ဘူတာရံုကို ဘယ္လို သြားရမွန္းမသိ....ဘတ္စ္ ကားေတြ ကလဲ မရွိေတာ့
တဲ့ အခ်ိန္မွာ အိမ္ျပန္ဖို ့အေတာ္အခက္ေတြေတာ့တာပါ...အခြင့္ အေရး တခုေလးရွိတာက အိမ္သူ ကိုင္တဲ့
ဖုန္းနဲ ့အမ်ိဳးအစားျခင္း(လိုင္းျခင္း)တူတာေၾကာင့္ အခမဲ့ဆက္လို ့ရခဲတာပါပဲ...၊ဒါနဲ ့မိန္းမကို ဖုန္းဆက္ အငွား
ကား ကိုေခၚခိုင္း...ကိုယ္ရွိေနတဲ့ေနရာေျပာျပျပီးေတာေပါ့ေလ....။ကိုယ္ဖုန္းထဲ မွာ ေငြ မရွိရင္ အေရးေပၚ
ဌာန ေတြ(ရဲ...မီးသတ္..သူနာျပဳယာဥ္)ကလြဲလို ့ လိုင္းမတူရင္ေခၚမရပါဘူး...။ ဒီေတာ့ ၾသစီမွာ ေနရင္ အခ်ိန္
မေရြး ေခၚလို ့ရမဲ့ ဖုန္းတလံုးေတာ့ သြားေလရာ ယူသြားသင့္တယ္ေပါ့ဗ်ာ.....။
အိမ္ဖုန္း......၊အိမ္ဖုန္းကေတာ့ ကေလးငယ္ေတြ ရွိတဲ့ အတြက္ရယ္ အစိုးရရံုး ေတြနဲ ့ပါတ္သက္တာေတြ အတြက္ မျဖစ္မေန ထားရျပန္ေရာ....အိမ္ဖုန္း က အင္တာနက္နဲ ့ တြဲထားတာပါ...အိမ္ဖုန္းယူရင္ အင္တာ
နက္ ပါ ပါတယ္ ..။ အိမ္ ဖုန္း  အင္တာနက္ ဆိုတာ က ကေလးေတြ အတြက္ မျဖစ္မေန သံုး ရျပန္ပါတယ္ ။
အငယ္ဆံုး သား Year 1 ေက်ာင္းသား ကအစ အင္တာနက္ကေန အိမ္စာေတြ လုပ္ရပါတယ္ ...။ တလ ကို
ရွစ္ဆယ္ေဒၚလာကေန ရာေက်ာ္ အထိေပးရတဲ့ အထိ လုိင္းေတြ ကြဲျပားပါတယ္ ...မိုဘိုင္းဖုန္း လိုပါပဲ......။
က်ေနာ္ယူထားတဲ့ အိမ္ဖုန္း အင္တာနက္က တလကို ေဒၚလာ (၉၀)ေပးရျပီး နိုင္ငံတကာက (သတ္မွတ္ထားတဲ့) ၁၄ နိုင္ငံကို အိမ္ဖုန္း မိုဘိုင္း  စိတ္ၾကိဳက္ေခၚနိုင္ပါတယ္ ၊(ျမန္မာျပည္ေတာ့ မပါ) ။ နိုင္ငံ
အတြင္းမွာေတာ့ မိုဘိုင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ အိမ္ဖုန္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ၾကိဳက္ေခၚနိုင္ပါတယ္ ..........။
ၾသစီ မွာ အထူးတလည္ ရပ္တည္ ေနထိုင္နိုင္ေရးအတြက္ မရွိမျဖစ္က ေတာ့ အိမ္ယာ ပါပဲ....။အိမ္ယာ ဆိုတဲ့
ေနရာမွာ ရပ္ကြက္ေပၚမူတည္ သလို ေစ်း....ေက်ာင္း ....ဘူတာရံု..ေဆးရံု...ေဆးခန္း ေတြ နဲ ့အနီးအေ၀းေပၚ
မူတည္ျပီး အငွားေစ်း ေတြ ကြာသလို အိမ္ (House) တန္းလွ်ား လို ့ေျပာရင္ရတဲ့ တိုက္ခန္းတြဲ (Unit) ေတြ အ
ေပၚမွာလဲ ေစ်းကြာ ပါတယ္ ။ ၾသစီ စနစ္က (Unit) အိပ္ခန္း နွစ္ခန္းပဲပါတဲ့ တိုက္ခန္း ဆိုရင္ လူ (၄)ေယာက္ပဲ
ေနခြင့္ရတာပါ...။  ခိုးေနရင္ေတာ့ လဲ ရသေပါ့ဗ်ာ....။ကိုယ္အခန္းက အျမဲဆူညံ ေနတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ပါတ္၀န္း
က်င္က တစံုတရာ မေက်နပ္လို ့ တိုင္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ရဲနဲ ့ထိပ္တိုက္ ေတြရင္ေတာ့ သူတို ့သတ္မွတ္ထားတဲ့ စံ
ခ်ိန္စံညွြန္းေက်ာ္လြန္ျပီး ေနထိုင္ေနတာကို မိရင္ေတာ့ ျပသနာအၾကီးၾကီးေပါ့.....။
စနစ္ ေတြ ထဲမွာ ေကာင္းတဲ့ စနစ္တခုက အိမ္စံေပၚ နဲ ့ပါတ္သက္တာပါ...။က်ေနာ္ လို ့ အလုပ္အကိုင္မရွိပဲ
အစိုးရေထာက္ပံ့ေၾကးနဲ ့ရပ္တည္ေနသူေတြ အတြက္ အိမ္ယာ ဌာနမွာ စံေပၚ ေခ်းယူလို ့၇တာပါပဲ....။အိမ္ပြဲ
စား လုပ္ငန္း (Realestate) ေတြမွာ အိမ္ရွာ .ကိုယ္နဲ ့သင္ေတာ္မဲ့အိမ္...ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့အိမ္ ေတြ ့ရင္ေလွ်ာက္
လွြာေတာင္းျပီး စံေပၚေငြ အကူအညီ ေတာင္းနိုင္ပါတယ္ ....က်ေနာ္ ေရာက္စ ႏွစ္အေစာပိုင္းေတြ တုန္းက
ေတာ့ အဲဒီစံေပၚေငြ ပာာ ျပန္ေပးဆပ္စရာ မလိုပဲ အျပီးထုတ္ေပးတာပါ....။အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ စံေပၚကို
အျပီးထုတ္ မေပးေတာ့ပါဘူး...။အရစ္က် ျပန္ဆပ္ ရပါတယ္ ....။
အလုပ္မရွိလို ့....အလုပ္မလုပ္နိုင္လို ့ အိမ္ပိုင္မ၀ယ္နိုင္တဲ့ ဘ၀ မွာ ေရၾကည္ရာ ျမက္နုရာ ဆိုသလို ေျပာင္း
ေရွြ  ့ေနထိုင္လာခဲ့တာ အခု လက္ရွိေနတဲ့ အိမ္ဆိုရင္ တပါတ္ကို ေဒၚလာ ၄၀၀ ေက်ာ္ ငါးရာနီးပါးေပး ရပါ
တယ္ ....။ မိသားစု (၆)ေယာက္ အတြက္ အိပ္ခန္းသံုးခန္း ပါတဲ့ အိမ္ ဆိုတာ ၾသစီ က သတ္မွတ္ထားတဲ့ စံ
ခ်ိန္ စံညြွန္းထဲေတာ့ ေရာက္ပါတယ္ ....။ အဲဒီစံခ်ိန္စံညွြန္ထဲ ေရာက္ေအာင္သြားတဲ့ အခါ....Unit မွာ မကုန္က်
ေပမဲ့ အိမ္မွာ ပိုျပီး ကုန္က်လာတာေတြလဲ ရွိပါတယ္ ...။အိမ္ နဲ ့ေနရတဲ့ အတြက္ ေရဖိုး (ေရ အသံုးျပဳခ) ေပးရ
ပါတယ္ ၊Unit အမ်ားစု ကေတာ့ ေရဖိုးဆိုတာ မရွိပါဘူး ...၊ျပီးေတာ့ မီတာခ ....၊ ဂက္စ္(Gas) ဆိုတာက အခ်ိဳ
အိမ္ေတြ မွာ ေရပူ အိုးက လ်ွပ္စစ္နဲ ့ အပူေပးတာ မပာုတ္ပဲ ဂက္စ္ နဲ ့ အပူေပးတာျဖစ္တဲ့ အျပင္ ထမင္းပာင္း
ခ်က္တဲ့ ေနရာမွာလဲ ဂက္စ္ကို အသံုးျပဳတဲ့ မီးဖိုေတြ ပါတာေၾကာင့္ ဂက္စ္ဖိုး ဆိုတာလဲ မီတာ ခအျပင္ ေပးရပါ
ေသးတယ္ ....အခု က်ေနာ္ေနတဲ ့အိမ္ဆိုရင္ မီတာခ...ေရဖိုး...ဂက္စ္ဖိုး အကုန္ေပးရပါတယ္ ......။မီတာ အသံုးျပဳ မွဳ ့က ည (၁၀း၀၀)ေက်ာ္ရင္ တယူနစ္ကို ၆ဆင့္ပဲ ကုန္က်တာမို ့ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ေမာင္းတာ အေျခာက္ခံစက္ ေမာင္းတာေတြ ဆိုရင္ ညဥ္နက္မွပဲ သံုးျဖစ္ပါတယ္ ...မီတာခ ကုန္က်မွဳ ့သက္သာေအာင္
ေပါ့ေလ....၊ဒါေတာင္မွ မီတာခ သံုးလ တၾကိမ္လာရင္ ၃၀၀ ေက်ာ္ ေလးရာ ကုန္က်ပါတယ္ ...။ေရဖိုး ကလဲ
သိပ္ေတာ့မထူးျခားပါ...သံုးလကို ၂၀၀ ေက်ာ္ သံုးရာနီးပါး ၊ဂက္စ္ ကေတာ့ ျပီးခဲ့တဲ့ သံုးလစာ ၂၅၅ ေဒၚလာ
ေပးေဆာင္လိုက္ရပါေသးတယ္ ....။ အဲဒီ မီတာခ ေတြ ဖုန္း ေဘလ္ေတြ ကို အစိုးရနဲ ့ မသက္ဆိုင္ေသာ အဖြဲေတြ (NGO ေတြ ခရစ္ယာန္ အသင္းအဖြဲေတြ )ထံမွာ အကူအညီေတာင္းရင္ ရာႏွံဳးျပည့္ မပာုတ္ေပမဲ ၄၅ ရာႏွံဳးေလာက္ အကူအညီေတာင္းခံ လို ့လဲ ရပါတယ္ ....။တၾကိမ္တခါေတာ့ သြားေတာင္းဖူးပါတယ္ ....။
ေပးသူေတြက ဘယ္ဘာသာ၀င္လဲ ဘာေၾကာင့္ လိုအပ္တာလဲ မေမးေပမဲ့ ကိုယ္စိတ္ထဲ သိမ္ငယ္သလို ခံစားရတာေၾကာင့္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ကာလ အတြင္မွာ ဒုတိယ အၾကိမ္ဆိုတာ မရွိခဲ့ပါဘူး.......။
ၾသစီမွာ ....ေနစရာ အိမ္ရယ္ ....ကားရယ္ .....အိမ္ဖုန္း...မိုဘိုင္းဖုန္း ရယ္ ဆိုတာ မရွိမျဖစ္ ေတြမို ့ အျမဲ တမ္း
ဖုန္းေဘလ္....မီးေဘလ္....ဂက္စ္ေဘလ္....ေရေဘလ္.....အိမ္လစာ ေဘလ္...ဆိုတာေတြ ကို အလွ်င္မျပတ္
ေအာင္ၾကိဳးစား ရပါတယ္ .....။ အိမ္လစာ က ႏွစ္ပါတ္တၾကိမ္ ေပးသြင္းရျပီး သံုၾကိမ္ထက္ေက်ာ္လြန္ျပီး မေပး
ရင္ေတာ့ အိမ္ငွားပြဲစားရံုးက အေၾကာင္းၾကားစာပို ့ျပီး ႏွင္ခ် တာခံရတတ္ပါတယ္ ....။
ၾသစီမွာ ေနစာရိတ္က အေမရိကန္ တို ့ နယူဇီလန္တို ့ထက္ ေစ်းၾကီးပါတယ္ .....။ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ မ၀ယ္နိုင္ သမွ် ကေတာ့ ဒီလိုပဲ ႏွစ္ပါတ္တၾကိမ္ ေငြ ၀င္လာလိုက္  ဖုန္းေဘလ္....မီးေဘလ္....ဂက္စ္ေဘလ္... .ေရေဘလ္.....အိမ္လစာ ေဘလ္.....ကားဓါတ္ဆီ ဖိုး...ေတြ ထြက္သြားလိုက္.....၊မီးဖိုေခ်ာင္စာရိတ္ ဆိုတာက
လဲ မျဖစ္မေန ကုန္ရတာျဖစ္သလို ကေလးေတြ ေက်ာင္း မုန္ဖိုး (Lunch Box )အတြက္ ၀ယ္ရျခမ္းရ နဲ ့ေပါ့.....
ဒီၾကားထဲ ကေလးေတြ ေက်ာင္းက ေတာင္းလိုက္တဲ့ ပိုက္ဆံ တခါတေလ မနည္းအလွ်င္မွီေအာင္ၾကိဳးစား
ေပးရျပန္ပါေသးတယ္ ။ ေက်ာင္းေတြ မွာ Years 3 က စလို ့ႏွစ္စဥ္ ညအိပ္ ေလ့လာေရးခရီးထြက္ ၾကပါတယ္
ခရီးတေခါက္ထြက္ရင္ ေက်ာင္းကို ေပးသြင္းရတဲ့ ေငြ ကတင္ ၃၀၀ ေက်ာ္ ...။ကိုယ္က အသံုးအေဆာင္ ကိုစံု
လင္ေအာင္၀ယ္ထည္ေပးရတာနဲ ့ဆိုရင္ ၅၀၀ နီးပါး ကုန္တာပါ.....။သူအရပ္နဲ ့သူဇာတ္ ဆိုေတာ့လဲ မလုပ္
ေပးလိုမွ မရတာကို....၊ႏွစ္ လယ္ ေလာက္ဆိုရင္ ေရကူ သင္တန္းဆိုတာ ကတမ်ိဳး....အားကစားသင္တန္း ဆိုတာ က တဖံု မရိုးနိုင္ေအာင္ပါပဲ...........။က်ေနာ္ ရဲေဘာ္သူငယ္ခ်င္း တေယာက္က ေျပာတယ္ " မင္းတို ့ၾသစီမွာ ေနျပီး ကေလးေတြ ေလးေယာက္ေတာင္ေမြးျပီး ကေလးေတြ အတြက္ရတဲ့       ေထာက္ပံ့ေၾကးနဲ ့တင္ အေတာ္အဆင္ေျပတယ္ ဆို...ကြ "တဲ့....။က်ေနာ္က လည္းေျပာလိုက္ပါတယ္ " ေအးကြာ ....မင္းတို ့က မိေအးေအာ္တာပဲ လူသိတာကို ဂဏာန္းညွပ္တာက်ေတာ့   ျမင္မွမျမင္ၾကတာပဲ"လို ့ေလ.....။ကေလး တေယာက္ကို ၾသစီ အစိုးရ က ႏွစ္ပါတ္ေနမွ ေဒၚလာ ၁၂၀ နဲ ့၁၃၀ ၾကားမွာေပးတာပါ ...(က်ေနာ္တို ့မိသားစုရတာကိုေျပာတာပါ ၊ ကေလးအနည္းအမ်ားေပၚမူတည္ျပီး
ေငြေပးပံု ကြဲပါတယ္ ) သူတို ့ကိုေပးတဲ့ေငြ နဲ ့သူတို ့အတြက္ ျပန္သံုးရတဲ့ေငြ က မညီမ်ွပါဘူး........။ ဒီၾကားထဲ
ကိုယ္က အသက္ၾကီးမွ ေျပာင္ေရြွလာတဲ့ အခါ သူတို ့ေလးေတြရဲ ့ပညာေရးစနစ္နဲ ့ကိုယ္သင္ခဲ့ တတ္ခဲ့
တဲ့ ပညာ ပာာ ဘာပဲေျပာေျပာ အဆင့္ကြာလွပါတယ္ ....က်ေနာ္ေရာ ဇနီးသည္ပါ ျမန္မာျပည္မွာ ၁၀တန္းေတာင္ မွေအာင္ခဲၾကတာ မပာုတ္တဲ့ အျပင္ က်ေနာ္တို ့ေခတ္တုန္းက အဂၤလိပ္စာ ဆိုတာ ေလးတန္းေအာင္လို ့ ငါးတန္း တက္ကာမွ ေအ...ဘီ....စီ....ဒီ....စသင္ခဲ့ ရတာမပာုတ္လား....
ဒီေတာ့ ......ဒီမွာေမြး ဒီမွာၾကီးျပီး သူငယ္တန္းမတက္ခင္ကတည္းက အဂၤလိပ္လို ေျပာေနၾကတဲ့ ကေလးေတြ ကို ကိုယ္က သင္ေပးဖို ့ဆိုတာ က်ေနာ္တို ့အတြက္ ကၾကီး....ခေခြး.....သင္ေပးရသလို လြယ္တာေတာ့ မပာုတ္ျပန္ပါဘူး.....။ဒီေတာ့ သင္ေပးနိုင္တဲ့ အရပ္ ကိုရွာေတာ့ အပါတ္စဥ္က်ဴရွင္ဆိုတာရွိသလို အိမ္ကိုလိုက္သင္ေပးတဲ့ သူေတြလဲရွိလာျပန္ပါေရာ......။ ဒီေနရာမွာ(Coaching College ) လိုေခၚတဲ့ က်ဴရွင္ေတြ (Home Guide)  လိုေခၚတဲ့ အနီးကပ္ ဆရာ...ဆရာမေတြ ရွိတယ္ ဆိုလို ့ ဒီက ပညာေရး စနစ္က မေကာင္းလို ့လားလို ့ေမးစရာရွိလာမွာပါ.
မပာုတ္ပါဘူး ....ပညာေရးစနစ္က ေကာင္းပါတယ္ ...၊ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ကေလးက ပညာေရးညံ့ေနရင္
ေက်ာင္းစာ လုပ္တဲ့ေနရာမွာ နားမလည္မွဳ ့ေတြ မ်ားေနရင္  ေနာင္ေရးအတြက္စိတ္မေအး ရေတာ့ပါဘူး.
တႏွစ္ကို တတန္းေတာ့ မွန္မွန္တက္သြားမွာပါပဲ ။Years11 ေရာက္ျပီးေတာ့မွ UNI တက္ဖို ့ Qualify မျဖစ္ဘူးဆိုရင္ TAFE ဆိုတဲ့ ေကာလိပ္မွာ ၂ႏွစ္ ေက်ာင္းျပန္တက္ရပါေသးတယ္ ......။ Years 11ေလာက္ေရာက္ျပီး UNI အဆင္မမွီ ေတာ့ပဲ သူတို ့အတန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ က UNI ေရာက္သြားတဲ့ အခါ ကေလးပာာ စိတ္ဓါတ္က်ျပီး ေလလြင့္သြားတာမ်ိဳး လဲ ရွိသလို ေကာ္ဖီဆိုင္ေတြ
ဘာဂါဆိုင္ေတြ....အ၀တ္ေလွ်ာ္ တဲ့ လုပ္ငန္းေတြ ကုန္စံုဆိုင္ေတြ စတဲ့ ေနရာေတြမွာ ရ ရာ အလုပ္၀င္လုပ္
ၾကရတာလဲ ေတြ ့ဖူးပါတယ္....အတန္းၾကီးUNI ေရာက္တဲ့ အခါ ေက်ာင္းတက္ရင္း အလုပ္တဖက္ လုပ္ၾကတာ ကေတာ့ ၾသစီ ရဲ ့စနစ္ေကာင္း တခုပါ .......။ဒီေတာ့ ၾသစီ ဓေလ့အတိုင္း သမာရိုးက် သြားျပီး
အခ်ိန္တန္ ေတာ့ အလုပ္တခုခုေတာ့ ရသြားမွာပါပဲ ဆိုျပီး လြွတ္ထားလိုက္ရင္လည္း ရတာပဲေပါ့ဗ်ာ...။
ဒါေပမဲ့  မိဘ ဆိုတာကလဲ သိၾကတဲ့အတိုင္းပါပဲ.....ကိုယ္သာ ညံခ်င္
ညံမယ္....ကိုယ္သာ ဆင္းရဲခ်င္ဆင္းရဲမယ္ .....ကိုယ္သာ ခ်ိဳတဲ့ခ်င္ခ်ိဳ ့တဲ့မယ္ ....ကိုယ္သားသမီး ကိုေတာ့ ကိုယ္လို မျဖစ္ေစခ်င္တာ မိဘ ပီသတဲ့ မိဘတိုင္းရဲ  ့ စိတ္ဓါတ္မပာုတ္ေလလား............။
ဒီေတာ့ ကိုယ္သားသမီး အတြက္ ကိုယ္ပဲ အနစ္နာခံ ျဖည့္စည္းေပးၾကတာပါပဲေလ......။ ဒီေတာ့ သားသမီး
ေတြ ပညာေရ....ေနေရး....စားေရး....က်န္းမာေရး ေထာင္ေပါင္းစံု ကျဖည္စည္းေပးရင္း ေၾကြးသစ္ေတြ ခ်
ေပးေနေပမဲ့ ေၾကြးေပာာင္းဆပ္ဖို ့ ၾကိဳးစား ရျပန္ေသးတယ္ .........။အဲ့ဒီအျပင္ က်ေနာ္ ဆိုရင္ က်ေနာ္ရဲေဘာ္
ရဲဘက္ေတြ ဘ၀တူေတြ ကိုတတ္နိုင္သေလာက္ျပန္ၾကည့္ခ်င္ေသးတာ ကလည္း တကယ္စိတ္ရင္းအမွန္ပါပဲ
တခါတရံမွာ အဲဒီအပူေတြ နဲ ့ ကိုယ္ကိုတိုင္ စိတ္က်ေရာဂါ ရမွာေတာင္စိုရိမ္မိျပန္ေသးတယ္ ....။ ဒါေပမဲ့
ကိုယ္ကိုတိုင္က အလုပ္မရွိအကိုင္မရွိ... ေထာက္ပံ့ေၾကးကလြဲ လို ့အပို၀င္ေငြ မရွိ......က်န္းမာေရး မေကာင္း
လို ့ ေဆးပင္စင္ ရတဲ့တိုင္ေအာင္ သတင္းစာ ပို ့တဲ့ အလုပ္ ....ေက်ာင္းဆင္းေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ ေက်ာင္းေရွ လူကူျမင္းၾကားမွာ ရပ္ဆိုတဲ့ (Stop Sing) ကိုင္တဲ့ အလုပ္ ေပးလုပ္ဖို ့ေလွ်ာက္ၾကည့္ ပါေသးတယ္ ....မရ.....။
မရ တဲ ့ ဘ၀ မွာ ရတာကိုပဲ အလွ်င္သင့္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနရ ေလေတာ့ တခါတရံမွာ ဘ၀ ပာာ ေမာသဗ်ာ
...................။
ဒီေလာက္ဆိုရင္ က်ေနာ္ ဒီစာကို ဘာေၾကာင့္ မ်ား" ေတာ္ျပီ.....ေၾသာ္စီ "  လို ့ေပးထားသလဲဆိုတာကို
က်ေနာ္မိတ္ေဆြမ်ား သေဘာေပါက္ မယ္ ထင္ေၾကာင္းပါဗ်ာ.................................။



                                                                                  ခိုင္ကိုဦး(ဆစ္ဒနီ)
                                                                               ၂၁ . ၈ . ၂၀၁၆ ။ ည ၁၀ း၃၂