................အိမ္...............

                                               
                                      ................အိမ္...............

အမိုးအကာ အခင္း ေနစရာ ေနရာ ကို အိမ္လို ့သတ္မွတ္ရင္ လူသားတိုင္းေမြး ကတည္းက အိမ္ ဆိုတာ
ေနခဲ့ ၾကတာပါပဲ...။ အေကာင္းစား အိမ္ ၊ အလယ္အလတ္တန္းစားအိမ္ ၊ စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္အိမ္ ၊ အား
လံုးမွာ အမိုး အကာ အခင္းေတာ့ ပါၾကတာပါပဲ....။ က ်ေနာ္လည္း လူသားထဲက လူတေယာက္မို ့ အိမ္
ဆိုတာ ေတာ့ ရွိခဲ့သည္ ...ေနခဲသည္ ေပါ့.............။
ငယ္စဥ္ဘ၀ က အဖိုး အဖြားေတြ အိမ္...အေဖအေမ အိမ္...ေနာက္ပိုင္း အရြယ္ေရာက္ လူလားေျမာက္ခဲ့
ေတာ့ အိမ္မပာုတ္တဲ့ အမိုး အကာ အခင္းပါတဲ့ ေနစရာ ေနရာ တခုမွာ ႏွစ္ အေတာ္ၾကာေနခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္
ထိုင္းနိုင္ငံ နယ္စပ္ေရာက္ေတာ့ NLD(LA) ရံုးခ ်ဳပ္ ပာာ လည္း က ်ေနာ္ေနခဲ့တဲ့ အိမ္ပါပဲ.....။ ပာိုဖက္ မိဘ
ဒီဖက္မိဘ ေနစရာ ေနရာ မေပးနိုင္တာက တေၾကာင္း ကိုယ္ကိုတိုင္ ကိုယ္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္မရပ္နိုင္
ေသးတာက တေၾကာင္းေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ရက္သား က ်တယ္ လို ့ မဆိုနိုင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ တခုကိုတည္
ေထာင္ခဲ့ မိျပီး ထိုင္နိုင္ငံ နယ္စပ္ ကိုေရာက္ကာမွာ အိမ္ယာ ဆိုတာ အတည္တက ်ျဖစ္ခဲ့ ရတာပါ......။
ပထမဆံုး အိမ္ ဆိုတာက သိပ္ေတာ့ ကဗ ်ာ မဆန္လွပါဘူး ...မဲေဆာက္ျမိဳ ့ ၀ပ္တုန္ခ ်ိမ္း အနီးအနားက
ျပည္ခ ်စ္ေက ်ာင္းလို ့ေခၚတဲ့ ျမန္မာ စာသင္ေက ်ာင္း အေနာက္ဖက္က အိမ္ အမည္တပ္မရတဲ့ စပါးက ်ီ
ေလးကို ျပဳျပင္ျပီး ထိုင္းေတြ ငွားစားတဲ့ တဲသာသာ မွာ ဘ၀ကို တကယ္စတင္ခဲ့ ၾကတယ္....။ အေမရိကန္
ေရာက္ သူငယ္ခ ်င္းရဲေဘာ္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ဖိုးခြား နဲ ့ ေဇာ္မိုးနိုင္ တို ့ရဲ ့အဓိက ေထာက္ပံ မွဳ ့ေၾကာင့္ ရပ္တည္
နိုင္ခဲ့ တာပါ...(အဲဒီေက ်းဇူးေတြ ကို ခုထိ မေမ့နိုင္ေသးတာ အမွန္ပါပဲ)...။ တခ ်ိဳက အထင္ၾကီး ၾကတယ္
အဖြဲ အစည္း ၾကီး တခုရဲ ့ အဓိက တာ၀န္ရွိသူ တေယာက္ရဲ ့ ေဆြမ ်ိဳးနီးစပ္ ဆိုတဲ့ အခ ်က္ ေၾကာင့္ပါ....။
တကယ္ေတာ့ အထင္ၾကီးခဲ့ ၾကသလို အဲသည္ ့ တေယာက္ေသာ သူ ရဲ ့အေထာက့္အပံ ဆိုတာ မွတ္မွတ္ရ
ရ ေျပာရရင္ ထိုင္ဘတ္ေငြ (၁၁၀၀) ပဲ ခံစားခဲ့ ဖူးပါတယ္...။ပထမ ရဖူးတဲ့ ေငြ တရာက ျမန္မာျပည္က ထြက္ေျပး ျပီးေရာက္ေရာက္ခ ်င္း ေပးတဲ့ မုန္ဖိုးပါ....။ေနာက္ (၁၀၀၀) ကေတာ့ နို ့ဖိုး စခန္းမွာ သားၾကီး
ကို မီးဖြားျပီး (ယခု မဲဘုန္းျမိဳ ့ေန) ကိုသက္စိုးလြင္ မရမက ေတာင္းလာေပးတဲ့ ေငြပါ....။ ထားေတာ့......
အဲသည့္ စာပါးက ်ီ သာသာ အိမ္ေလး မွာ ခ ်စ္စ ခင္စ ၾကင္နာစ ျဖစ္တဲ့ က ်ေနာ္တို ့ ႏွစ္ေယာက္ အတြက္
ေတာ့ အေနစုတ္ ေပမဲ့ ေအးခ ်မ္းသာယာခဲ့ ပါတယ္....။ ေနာက္ေတာ့ မဲေဆာက္ မွာ ေနဖူးသူတိုင္းသိပါ
တယ္ ....ေျမြ အလြန္ေပါတဲ့ ျမိဳ ့မွာ အိပ္စရာ ကတေနရာ ေရခ ်ိဳး တာက တေနရာ အိမ္သာ က တေနရာ
ျဖစ္ေနတဲ့ စပါးက ်ီ အိမ္ေလးကို ေျမြ ေၾကာက္တာနဲ ့ စြန္ ့ခြာခဲ့ ၾကျပီး NLD(LA) လူငယ္ရံုး ေရွက တိုက္
တာလွ ်ားေလး မွာ လူလူသူသူ ေနခဲ့ ၾကျပန္တယ္...။ ေထာက္ပံေပးေနတဲ့ သူငယ္ခ ်င္းေတြ ကို၀န္ထုတ္
၀န္ပိုးမျဖစ္ေစခ ်င္တာရယ္ ...အတတ္နိုင္ဆံုး ေငြေခြ ်တာ နိုင္ေရး အတြက္ရည္ရြယ္ျပီး ကိုယ္ေတြလို နိုင္
ငံစြန္ ့ခြာလာတဲ့ ရဲေဘာ္ တခ ်ိဳနဲ ့ေပါင္းျပီး အိမ္တခန္း ငွားေနခဲ့ ၾကတယ္......။အဲဒီက မွတဆင့္ နို ့ဖိုးကမ့္
(NOE PHO REFUGEE CAMP)ကို ေျပာင္းေရွြ ခဲ့ၾကျပီးေနာက္  သားၾကီးကို ကိုယ္၀န္ေဆာင္ထားတဲ့ က ်
ေနာ္တို ့ ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ေနစရာ အိမ္ တအိမ္ ေတာ့ ရခဲ့ ၾကပါတယ္...။ ဓနိမိုး ထရံကာ အိမ္ ေလး
မွာ ေနခဲ့ ရတဲ့ ဘ၀ ကေတာ့ ေနသာ တလွည္ မိုးရြာ တလွည္ပါပဲ....။ မဲေဆာက္ျမိဳ ့ကေန (၅)နာရီထက္မ
နည္း ကားစီးရတဲ့ အကြာ အေ၀းမွာ ေထာက္ပံေပးေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကို ဆက္သြယ္ရခက္ခဲတာေတြ
ေၾကာင့္ စခန္းက ေပးတဲ့ စားစရာ ဆန္ ...ငပိ နဲ့ ေလြးခဲ့ရတာလဲရွိခဲ့သလို ့ သူငယ္ခ ်င္းေတြ ေငြပို ့ေပးတာ
ေလးေရာက္လာခဲ့လို ့အူစို ခဲတဲ့ ရက္ေတြလဲ ရွိပါတယ္...။အဲဒီ နို ့ဖိုးထဲက အိမ္ေလး အေၾကာင္း ျပန္စဥ္စား
ရင္ မျဖစ္မေန ေက ်းဇူးတင္ ထိုက္သူက ကို၀င္နိုင္ နဲ ့ မမဲလံုးတို ့သားအမိေတြ ပါပဲ....။ ေနေစ့လေစ့ ေတာ့
မဲ့ ခ ်စ္ဇနီး က အိမ္ေနာက္ေဖး ေရကျပင္မွာ စခန္းက ေပးတဲ့ ငပိ မျဖစ္ေသးတဲ့ ငပိ ကို ငပိခ ်က္ တခြက္
ျဖစ္ေအာင္စီမံ ေနခိုက္ မမဲလံုး ေရာက္လာျပီး အေျခအေနကို အကဲခတ္ရိပ္မိ ေမးပါတယ္..(-----------
ေျမးျဖစ္ေတာ့ အေထာက္အပံေကာင္းေတြ ရမယ္ထင္တာ)တဲ့....။ အဲဒီအခ ်ိန္မွာ နို့ဖိုး အိမ္ ေလးထဲ က
က ်ေနာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္ အခက္အခဲကို သိ နာလည္း ျပီးအကူအညီေတြ ေပးတာ သူတို ့မိသားစုပါ....။
စခန္းကေန အေမရီကန္ နိုင္ငံကို အေစာဆံုးထြက္သြားျပီး အေမရိကား ေရာက္လို ့ေထာက္ပံေၾကးေငြေလး
ရလ ွ ်င္ရခ ်င္း က ်ေနာ္တို ့ ႏွစ္ေယာက္ ကို လွမ္းပို ့ေထာက္ပံ့ တာ ကို၀င္းနိုင္ နဲ ့မမဲလံုး တို ့ပါပဲ....။
ျပည္စံု ေပါမ ်ားေနခ် ိန္မွာ ေၾကြးတဲ့ ထမင္းတနပ္ နဲ ့ ငတ္ ေနခ ်ိန္မွာ ေၾကြးတဲ့ ထမင္းတနပ္.....တန္ဖိုးခ ်င္း
မတူပါဘူး..........။တကယ္ကို ေက ်းဇူးၾကီးမားခဲ့ၾကတဲ့ မိသားစု ေလးပါ.....။
ဒီလိုနဲ ့ ၾသစေၾတးလွ ်နိုင္ငံ ဆစ္ဒနီ ျမိဳကို ေရာက္လာခဲ့ေတာ့ အစိုးရ နဲ ့ အခြန္ထမ္းျပည္သူေတြ ရဲ ့ေက ်းဇူး
ေၾကာင့္ ေနစရာ အိမ္ အဆင္သင့္....စားစရာ အဆင္သင့္ ျဖစ္ခဲ့ ၾကရပါတယ္...Auburn ,အရပ္က Darkbrook  လမ္းေလးမွာ ျမန္မာ လူမ ်ိဳးပိုင္ တဲ့ အိပ္ခန္းႏွစ္ခန္း ပါတဲ့ တိုက္ခန္း မွာ စတင္ အေျခ ခ်ခဲ့ ၾက
တယ္..။လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၀)ႏွစ္ေက ်ာ္က အဲဒီ ေနရက္ေတြ ကိုျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ အေတာ္ကို ေအးခ ်မ္းခဲ့ၾကတာ
ပါ....။ေက ်းလက္ တခုကေန ေရြွျမိဳေတာ္ၾကီး ေရာက္လာသူေတြ လိုပါပဲ...အရာရာတိုင္းပာာ အထူးအဆန္း
ေတြ ပါပဲ...ေရာက္ျပီး ႏွစ္ရက္ အၾကာမွာ စားစရာ ေစ ်း၀ယ္ဖို ့ မနက္ (၇)နာရီေလာက္ Auburn ေစ ်းၾကီး
ကိုထြက္သြားမိၾကတယ္..။ကိုယ္ေတြ နိုင္ငံမွာဆို မနက္ေ၀လီေ၀လင္းမွာ ကတည္းက ဆိုင္ခန္းေတြ ေစ ်း
သည္ေတြ ပာာ သက္၀င္လွဳတ္ရွားေနၾကျပီ ဆိုေတာ့ ကိုယ္နိုင္ငံလိုပဲ အထင္နဲ ့ေပါ့ေလ.....။Auburn ေရွာ့ပင္တံခါးၾကီးက ပိတ္လွ ်က္မို ့ ရထားဘူတာေရွ ့ ငါးလသား အရြယ္သားၾကီးကိုေပြလို ့ ငုတ္တုတ္
ထိုင္ေစာင့္ ခဲ့ရတဲ့ အထိပါပဲ.....။ ဘာမွမသိေသးတဲ့ ဘ၀ ပာာ ျဖဴစင္ေအးခ ်မ္းတာ အမွန္ပါပဲ....။ အေပါင္း
အသင္းမရွိ...မိတ္ေဆြ မရွိ...ရန္သူမရွိ...ခ ်စ္သူမရွိ...မုန္းသူမရွိ....ပူပင္ေသာက မရွိ.......။
ေနာက္ေတာ့ ခင္ခဲ့ရင္းႏွီးခဲ့တဲ့ အကိုတေယာက္အိမ္ ကိုေျပာင္းေရွြခဲ့ၾကတယ္...အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဒုတိယ သမီး
ကိုေမြးဖြားျပီးပါျပီ....။အဲဒီအကိုရဲ ့လမ္းညြွန္ အၾကံေပးခ ်က္နဲ ့ အဲဒီ အကိုရဲ ့အိမ္မွာပဲ ျမန္မာ ထမင္းပာင္း
နဲ ့ စားေသာက္စရာေလးေတြ ေရာင္းတဲ့ အိမ္ဆိုင္ေလးတခု တည္ခဲ့ ၾကတယ္...၊ အေတာ္ အဆင္ေျပပါ
တယ္ ေသာၾကာ ညေနက စလို ပိတ္ရက္ သံုးရက္ပဲဖြင့္တဲ့ က ်ေနာ္တို ့ အိမ္ဆိုင္ေလးက တစ္ေထာင္ေက ်ာ္
၀င္ေငြ ရွိပါတယ္...။သို ့ေပမဲ့ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ ကလြဲ လို့ ကူညီသူ မရွိတဲ့ က ်ေနာ္တို ့ ႏွစ္ေယာက္
အတြက္ ေငြရတာနဲ ့မကာမိေအာင္ ပင္ပန္းၾကတာက တေၾကာင္း...က ်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္မွာက ဆီခ ်ိဳေသြး
တိုး စတဲ့ ေရာဂါေတြ အိပ္ရင္း အသက္ရွဴ ရပ္တဲ့ေရာဂါ Sleepapnoa ပါ ရလာတာက တေၾကာင္း ေၾကာင့္
အိမ္ဆိုင္ေလးပိတ္ လိုက္ ရပါေတာ့တယ္.....။
အိမ္ေတြ ...အိမ္ေတြ တေနရာျပီးတေနရာ ေရၾကည္ရာ ျမက္နုရာ ဆိုတဲ ့ အတိုင္း ေရွြၾကေျပာင္းၾက....
ဆစ္ဒနီ ရဲ ့လူမွဳ ့ အသိုင္းအ၀န္းထဲ ကူးလာခတ္ရင္းအိမ္ေတြေျပာင္း...စိတ္ေတြ ေျပာင္း...အေရာင္ေတြ
ေျပာင္းလာလိုက္တာ...ေလာကၾကီးက သင္ေပးတဲ့ သင္ခန္းစာေတြ နဲ ့ ဘ၀ ပာာ ေရာက္စ ကလို မျဖဴစင္
ေတာ့တာေတာ့ အမွန္ပါပဲ...။ အေပးအယူ ....အေလွ ်ာ္အစား....အသြားအျပန္ေမွ ်ာ္လင့္ခ ်က္ေတြ နဲ ့
စိတ္ေရာင္စံု ျဖစ္ခဲ့ ၾကရတယ္....။ အထူးသျဖင္ေတာ့ က ်ေနာ့္ အိမ္က အိမ္ရွင္မ သယ္ယူလာခဲ့တာေတြ
ပါပဲ....။ကိုယ္ဇနီးမို ့ ေျပာ တာေတာ့ မပာုတ္ပါဘူး...လူတိုင္းကို သူနဲ ့ႏွိဳင္းျပီး ဆက္ဆံေပါင္းသင္း
တတ္ျပီး အင္မတန္ မွပဲ ကူညီခ ်င္တတ္ေတာ့ အလြဲေတြ ပါလာေတာ့တာပါပဲ...။ အခန္သင့္ လို ့သူမ ကူ
ညီတတ္တာေလးေတြ ေျပာပါရေစဦး....။သူေရွ ့ လာျပီးငိုျပရင္ အိတ္ထဲ ေငြမရွိရင္ေတာင္မွ ရွိတဲ့ ခရက္ဒစ္
ကဒ္ထဲက ေငြကို ထုတ္ေပးတတ္ တယ္...။ အိမ္မွာ ပူေဇာ္စရာ ဘုရားမရွိလို ဆိုတဲ့ သူကို သူမ  ပဲေၾကာ္
ေၾကာ္ေရာင္းရင္းရတဲ့ေငြ နဲ ့၀ယ္ျပီးပူေဇာ္ထားတဲ့ အိမ္က ဘုရားကို ငွားဖူးတယ္....တစ္ႏွစ္လဲ ျပန္မေပး
ႏွစ္နွစ္ေနလဲ ျပန္မေပးတာေၾကာင့္ ရန္လုပ္ျပီးျပန္ေတာင္းရတဲ့ အထိပါပဲ...ဒီနိုင္ငံမွာ ေဆြမ ်ိဳးသားခ ်င္းလဲ
မရွိ ညီအကိုေမာင္ႏွမလဲ မရွိတာေၾကာင့္ အကိုအမ အရြယ္ဆိုရင္ ခင္တတ္လိုက္သလို သူအေပၚေက ်းဇူး
ရွိခဲ့ ရင္လဲ ကူညီလိုက္ရတာ မျပီးနိုင္မစီးနိုင္ပါပဲ....။ ကေလးေမြးတာ လဲ သူပါလိုက္တာပဲ....ကိုယ္၀န္ပ ်က္
က ်လို ့ေဆးရံုေရာက္ရင္လဲသူပါလိုက္တာပါပဲ....ယုတ္ဆြ အဆံုး အကူအညီေတာင္းလို ့ရမွန္းသိေတာ့
Parramatta ေရွာ့ပင္စင္တာမွာ ကေလးတြန္းလွည္း ေခါက္မသိမ္းတတ္လို ့ လာကူပါဦး လို ့ေျပာသူေတာင္
ရွိေသးရဲ ့ .....။အဲဒါေၾကာင့္ က ်ေနာ္ ေျပာဖူးတယ္....(နင္ပာာေလ....မမွားပါဘူး...နင္တခါေလာက္ပဲမွား
တာပါ...အဲဒီတခါ ကလဲ အလီဘာဘာ တေယာက္တည္း နဲ ့တင္မပာုတ္ဘူး ခိုးသားငါးရာပါ ပါတယ္)လို ့
ေလ....။ လက္ရွိ ေနတဲ့ အိမ္ မတိုင္ခင္ ငွားေနခဲ့ ဖူးတဲ့အိမ္ ဆိုမွာ လဲ ထိုနည္းအတိုင္းပါပဲ....။ မေျပာင္းရင္
လည္းေနလို ့ျဖစ္ေနတဲ့ အရပ္ကေန ျမန္မာျပည္က ေက ်ာင္းလာတက္မဲ့ ညီမ လိုခင္ေနသူတေယာက္ အေၾကာင္းျပဳ လို ့(ပာိုက ေက ်ာင္တက္ျဖစ္သည္ မျဖစ္သည္ မေသခ ်ာေသးခင္မွာ) အိမ္ငွားျပီးေနျပီ...
မေသခ ်ာတဲ့ အခါမွာ အကိုလို ခင္သူတေယာက္ကို အတူေနၾကရန္ကမ္းလွမ္းျပီး ေနခဲ့ ၾကတယ္....။
အဲသည့္ ခင္တဲ့ အကိုကို အကူအညီေပးရင္ ေငြ (၄၀၀၀)နီးပါး အထုတ္လိုက္ က ်ေပ ်ာက္ခဲ့ေလရဲ ့ ေနာက္
ရက္မၾကာခင္မွာ က ်ေနာ္ေဆးရံုေရာက္ျပီး ကံမကုန္လို အသက္ျပန္ရတယ္ေျပာရမယ္...။အဲသည့္ အိမ္မွာ
ပဲ ကိုယ္ေမာင္းတဲ့ ကား ကိုယ္မမွားပါပဲ အတိုက္ခံရတာ သံုးၾကိမ္.....။ဒီၾကာထဲ လင္မယားရန္ျဖစ္လို ့ မိန္းမ
လုပ္သူကို တညေလး အိမ္မွာ အိပ္ေစပါတယ္ မတန္မရာ ယိုးစြတ္တာခံရေသး....။ ဘုရား ငွားျပီး ျပန္မေပး
တဲ့ အကို ေၾကာင့္ ေနစရာ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနတဲ့ စံုတြဲ တစ္တြဲ ခဏတာ ေနခြင့္ ေပးလိုက္ပါတယ္...ရလိုက္
တဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲေတြက ငါးကိုထုတ္ပိုးမိတဲ့ ဖက္လိုပဲ ကာလ အေတာ္ၾကာသည္ထိ ငါးညွီနံ ကမေပ ်ာက္
......။အိမ္လာလည္တဲ့ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ဆရာ၀န္တေယာက္ အိမ္သားေတြ အလုပ္မ ်ားေနခ ်ိန္မို ့သူကို
အေရးမလုပ္မိတာ အေၾကာင္းျပဳ လို ေအာ္ပာစ္ဆဲဆို ရန္လုပ္တာ ကလဲ တမ ်ိဳး.....။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ အိမ္က ်ယ္ျခံက ်ယ္ တာ အေၾကာင္းျပဳျပီး ေရာက္လာၾကတဲ့ အေၾကာင္းအမ ်ိဳးမ ်ိဳးကို ေရွာင္
ကြင္းလိုတာ နဲ ့ပဲအိပ္ခန္းႏွစ္ခန္းသာပါတဲ့ လက္ရွိေနတဲ့ အိမ္က ်ဥ္းက ်ဥ္းေလးကို ေျပာင္းလိုက္ေတာ့မွပါပဲ
ဧည္သည္ အ၀င္အထြက္က ်ဲျပီး ျပသနာ ကင္းရွင္းသြားပါေတာ့တယ္....။ခုေတာ့ ဘာလိုလိုနဲ ့ ဒီအိမ္က ်ဥ္း
က ်ဥ္းေလးမွာ ေနလာခဲ့ ၾကတာ သံုးႏွစ္ေက ်ာ္လို ေလးႏွစ္ထဲေတာင္ေရာက္ေနပါျပီ.......။ အဓိက ကေတာ့
ယူသူရွိလို ့ ေပးသူရွိလာတာ လိုပဲ ကိုယ္ကိုကိုယ္ အျပစ္တင္ရင္း ယူသူ ကိုယ္ မျဖစ္ေအာင္ ေနေတာ့လဲ
ေအးခ ်မ္းသြားတာေပါ့.....။
ေနအိမ္ေတြ ...တအိမ္ ျပီး တအိမ္ ေျပာင္းေရြွရင္း သားသမီး ကလည္း ေလးေယာက္ေတာင္မွ ရွိလာျပီဆို
ေတာ့ အရင္လို ပရပာိတ ေတြနဲ ့ ေဘးဘီ က အရာေတြ စိတ္မ၀င္စားအားနိုင္ ........။ ဒါေပမဲ့ အခု
လဲ အိမ္ ဆိုတဲ့ ေနစရာအတြက္ စဥ္းစားရေပဦးမယ္.။သားသမီးေတြက မ ်ားလာ...အရြယ္ေလးေတြ ကလဲရ
လာျပီ ဆိုေတာ့က အိပ္ခန္းႏွစ္ခန္းနဲ့ အိမ္မွာ ေနလို ့မျဖစ္ေတာ့တာလဲ အမွန္ပါပဲ....။
ၾသစီ မွာ ေနစရာ အိမ္ အတည္တက ် ရွိေစခ ်င္တာေတာ့ အမွန္ပါပဲ.....။ဒီလို ဆို ၀ယ္ေနပါလား လို ့ ေျပာ
စရာ ရွိလာမွာပါ...။အိမ္၀ယ္ေနဖို ့ဆိုတာ အလုပ္ရွိပါမွ ရမွာပါ...အလုပ္မရွိရင္ ဘဏ္ေတြက ေငြမေခ ်းပါဘူး
တကယ္တမ္းေျပာရင္ အိမ္းငွာ ေနလို ့ ေပးရေငြနဲ ့ ၀ယ္ေနလို ့ ဘဏ္ေၾကြးျပန္ဆပ္ရေငြ ပာာ အမ ်ားၾကီး
မကြာ လွပါဘူး ရပ္ကြက္စည္ပင္ေၾကးဘာေၾကးညာေၾကး အပိုေဆာင္းတြက္ရင္ အိမ္ငွားေနတဲ့ ေငြထက္
ရာဂဏာန္ေလာက္သာပိုေပးရပါတယ္...။ အလုပ္ရွိသူေတြ အတြက္ေတာ့ ဘဏ္ တခုခုကေန အိမ္၀ယ္ဖို ့
ေငြေခ ်းျပီး အေၾကြး (၂၅)ႏွစ္ ေလာက္ဆပ္လိုက္ရင္ အိမ္ပိုင္ပါတယ္..။ အိမ္မပိုင္ လို ့ အစိုးရ က ေပးတဲ့ တန္ဖိုးနည္းအိမ္ယာ ေလွ ်ာက္မလား ....ရပါတယ္ အနည္းဆံုး (၁၀)ႏွစ္ေတာ့ ကိုယ္အလွည္ေရာက္ဖို ့
ေစာင့္ရမတဲ့..........
 သက္ျပင္းေတြသာ အခါခါ ခ ်ရင္းရင္ေမာလို ့ေနမိေတာ့ ကိုယ္ကိုကိုယ္ သတိေပးမိတယ္.......။
ေနစရာ အိမ္ ....
.ေနစရာ အိမ္............ေတြ ေရွြရင္းေျပာင္းရင္း ေနထိုင္ရင္း..
.ေနာင္ဘ၀ တခုကို မကူခင္စပ္ၾကား အိမ္ ဆိုတာ လိုအပ္ေနဦးမွာပါလား.....။
 ေနာင္ဘ၀ ကို ကူးခဲ့ျပီးလို ဘယ္ဘ၀ ကိုပဲ ေရာက္ေရာက္ ေနစရာ အိမ္ ဆိုတာ လိုေနဦးမွာပါလား...။
ခႏၶာ အိမ္ ဆိုတာ ရွိေနသမွ ် ေနစရာ အိမ္ ဆိုတာ လိုအပ္ေနဦး မွာပါလား.....။
ခႏၶာ အိမ္ ဆိုတာ မရွိေတာ့ရင္ေတ့ာ ေနစရာ အိမ္ ဆိုတာ လိုအပ္ေတာ့မယ္မထင္.......။
ဒါေၾကာင့္ ေနာင္ ခႏၶာ မလာ သေႏၶဇာတ္မရွိေတာတဲ့ မဂ္....ဖိုလ္....နိဗၺာန္ဆိုတာကိုပဲ ေတာင္းတလို ့
ၾကိုးစားရေပဦးမယ္......


                                                                              ခိုင္ကိုဦး(ဆစ္ဒနီ)
                                                                             (၂၂ . ၂ . ၂၀၁၆ )