###########################################
၁၉၉၅ ဒီဇင္ဘာ လကုန္ခါနီးမွာအန္ကယ္လ္နဲ့ ကင္း(မ)တို့ ျမန္မာျပည္သြားဖို့ ဗီဇာ ရပါတယ္။ အလက္ဇႏၵားက အေမရိက ကေနသြားမွာပါ ။အန္ကယ္လ္မိုက္ကယ္လ္တို့မိသားစုေလးစုစုစည္းစည္းေနရမဲ့အခ်ိန္ေပါ့။အဲဒါကေတာ့အန္ကယ္လ္ရဲ့ေနာက္ဆံုးျမန္မာျပည္ကိုေျခခ်ျခင္းပါပဲ။
မသြားခင္ အန္ကယ္လ္က ေမေမစုရဲ့အ၀တ္အစားေတြကို ေနထုတ္လွန္းပါတယ္။ ပိုးထည္ေလးေတြက ႏွစ္ရွည္လမ်ားမို့ ေခါက္ရိုးေလးေတြေတာ္ေတာ္ပဲၾကိဳးေနပါတယ္။...
အဲဒီေမေမစုပစၥည္းေတြထဲက ေသးေသးမႊားမႊားေလးေတြကို ကၽြန္မက တကယ္ပဲသေဘာက်ပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ကၽြန္မလိုခ်င္ေနတာက ဂ်ပန္ကေခါက္ယပ္ေတာင္ေလးပဲ။ဒါေပမဲ့အန္ကယ္လ္ကတကယ္ပဲအျမတ္တနိဳးတန္ဖိုးထားေနတာၾကည့္ျပီးဘာမွမေျပာရက္ခဲ့ပါဘူး။
အန္ကယ္လ္က ကၽြန္မကို ေမေမစုရဲ့ အပ္ခ်ဳပ္စက္ေလးကိုထုတ္ေပးပါတယ္။ ကၽြန္မကလဲ ခ်က္ျခင္းပဲ အစသြား၀ယ္ျပီး ေမေမစုမိသားစုအတြက္ အက်ၤီေတြခ်ဳပ္ပါေတာ့တယ္။ ကင္း(မ)ကေတာ့ အက်ၤီရရျခင္း ၀တ္ျပီးသူ့သူငယ္ခ်င္းေတြအိမ္ကိုလွည့္ျပီးၾကြားပါေတာ့တယ္။ တကယ္တန္းျမန္မာျပည္သြားေတာ့ အဲဒီအက်ၤီေလးပါမသြားခဲ့ပါဘူး။
အလက္ဇႏၵားကိုေတာ့တခါမွမျမင္ဘူးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့အန္ကယ္လ္က ကၽြန္မတို့ရဲ့ သီလရွင္ေက်ာင္းကိုအလက္ဇႏၵားကို အလည္လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့လာရွိဳးေလယာဥ္ကြင္းမွာထဲက ပါတ္(စ)ပို့ ဗီဇာ အကုန္ျပၾကရတာပဲေလ။အဲဒီတုန္းကသူတို့ေသေသခ်ာခ်ာမလုပ္ၾကပါဘူး။ဇႏ႖၀ါရီ ၌ရက္ေန့မွာ ကၽြန္မတို့ေက်ာင္းက လြတ္လပ္ေရးေန့နဲ့အတူALEX ကိုႏွဳတ္ဆက္ပြဲေလးလုပ္ေပးၾကပါတယ္။ေန့လည္ဘက္ ALEX က
ေစ်းဘက္ေလွ်ာက္လည္ေတာ့ သူမ်ားေတြက ေမေမစုသားမွန္း
သိျပီး၀ိုင္းအံုႏွဳတ္ဆက္တာကို ေထာက္လွမ္းေရးေတြက ကၽြန္မတို့ဆရာေတာ္ဆီ ဖုန္းဆက္ျပီးခင္ဗ်ားတို့ဘုန္းၾကီးလာေခၚ လူရွဳပ္တယ္တဲ့။ ALEX တို့ျပန္တဲ့ေန့ကားထြက္မွ ေမေမစုသားဆိုတာကိုသူတို့သိၾကပါေတာ့တယ္။ ကားထြက္မွေက်ာင္းမွာဟိုစစ္ဒီစစ္လုပ္ေတာ့တာပါပဲ ။
ျမန္မာျပည္ကျပန္လာျပီးအန္ကယ္လ္က အဲဒီအေၾကာင္းေတြကိုေျပာျပီး ရယ္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းနင္တို့ျမန္မာျပည္ကေထာက္လွန္းေရးေတြကေလလို့ေျပာရင္ ကၽြန္မက စိတ္တိုေတာ့တာပဲ ။ ကၽြန္မမၾကိဳက္မွန္းသိေလ အန္ကယ္လ္က အျမဲစေလပါပဲ ။ ကၽြန္မဘက္ကစစ္ကူကေတာ့ ကင္း(မ)ပဲေပါ့ ။ ဒါေပမဲ့သူကူတဲ့အကူက " ဒက္ဒီရယ္ အက္(စ)တာမၾကိဳက္တာမစပါနဲ့ ။သူ့လူေတြမေကာင္းတာသူသိပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ သူတို့ေတြက နိဳင္ငံနဲ့လူမ်ိဳးအေတာ္ခ်စ္တာဒယ္ဒီသိသားနဲ့"တဲ့ ။ကင္း(မ)ေျပာသြားတဲ့စကားကိုအန္ကယ္လ္ကရယ္
ေနေပမဲ့ ကၽြန္မကေတာ့ကင္း(မ)ကို မ်က္ေစာင္းပဲထိုးလိုက္နိဳင္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment