Esther Ohn Mar ေရးတဲ့စာ .......
ဒီေန့အန္ကယ္လ္ အတြက္ဘုရားေက်ာင္းမွာ တရားေတာင္ျပီး ဘုရားေက်ာင္းတက္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္မ စိတ္ထဲမွာလဲ ၀မ္းနည္းမိတယ္။
အန္ကယ္လ္အတြက္ဆုေတာင္းရင္းနဲ့ ေမေမစုက်န္းမာျပီးရည္ရြယ္ခ်က္ေတြေအာင္ျမင္ဖို့လဲဆုေတာင္းေပးခဲ့ပါတယ္။
Park Town အိမ္ရဲ့ ေျမေအာက္ခန္းမွာ ရွိတဲ့ထမင္းစားခန္းမွာ ရွိတဲ့ေမေမစုပံုေလးေတြကိုလဲျမင္ေယာင္မိပါတယ္။ ထမင္းစားပြဲရဲ့ ထိပ္ကနံရံမွာ မွန္ေဘာင္နဲ့ထည့္ထားတဲ့ မိသားစုဓါတ္ပံုေတြစုထည့္ထားတာရွိပါတယ္။
တစ္ရက္အဂၤလိပ္ကားႀကည့္ျပီး ကၽြန္မက အဲဒီအမ်ိဳးသမီးေတြ၀တ္တဲ့ဂါ၀န္ႀကီးေတြက အႀကီးႀကီးေတြပဲ အထဲမွာဘာေတြထည့္ထားတာလဲလို့ေမးမိပါတယ္ ။ အန္ကယ္လ္ရဲ့ အတြင္းေရးမွဴး အာနာ ( Anna McMahon ) က ၇ွင္းျပေပမဲ့ကၽြန္မ နားမလည္ပါဘူး။ ေနာက္၇က္ အန္ကယ္လ္က အာနာကို အဲဒီအက်ီၤ ရွာခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ အာနာကလဲ ရေအာင္ရွာလာပါတယ္။ အဲဒီအက်ီၤက အႀကီးႀကီးဆိုေတာ့ကၽြန္မက ႀကည့္ျပီးရယ္တာေပါ့ အာနာက လာအက္စတာဆိုျပီး ကၽြန္မကို၀တ္ေပးပါတယ္။ ကၽြန္မလဲ အဲဒီဂါ၀န္ႀကီး၀တ္ျပီးေတာ့ ေအာက္ကို ဆင္းလာပါတယ္ ။ကင္းမ္က ကၽြန္မကိုႀကည့္ျပီး အက္စတာ နင္အဂၤလိပ္မနဲ့မတူပါဘူးအသားမဲတယ္လို့ စ ပါတယ္။ ကၽြန္မကလဲ မခံပဲ အမယ္ ငါတို့အဥားအေရာင္ကို ဒီကလူေတြက သေဘာက်ပါတယ္ေနာ္လို့ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အန္ကယ္လ္က အဲဒီပံုကိုဓါတ္ပံု၇ိုက္ယူျပီးေနာက္ရက္ ထမင္းစားခန္းထိပ္က မွန္ေဘာင္ထဲမွာ မိသားစုဓါတ္ပံုေတြနဲ့အတူ ကၽြန္မပံုေလးပါေနရာယူခြင့္ရရွိခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္မတို့ျပန္လာျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း အန္ကယ္လ္ရဲ့ အလုပ္စားပြဲ ေဘးက Notice board မွာ ေမေမစုပံုအျပင္ ကၽြန္မပံုေလးေတြကိုပါ အာနာက ကပ္ေပးထား တယ္လို့ေျပာပါတယ္။ အန္ကယ္လ္ရဲ့ေနာက္ဆံုးစာထဲမွာ ျမန္မာျပည္ရဲ့အႀကီးအကဲေတြက ခြင့္ျပဳလို့လာရရင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ့ စုက ဆရာေတာ္ဆီမွာခြင့္ေတာင္းျပီးကၽြန္မကို ရန္ကုန္အိမ္မွာေခၚထားမယ္ေနာ္ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ နာ့စ္ လာလုပ္ေပးပါလို့ေရးထားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့နာ့စ္လို့ေျပာထဲက ကၽြန္မ သတိထားမိရမွာ။ ကၽြန္မ နဲနဲေလးမွသတိမထားမိပါဘူး။ အန္ကယ္လ္မဆံုးခင္ႏွစ္ပါတ္အလိုမွာလဲ အန္ကယ္လ္ဖုန္းဆက္လာပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက လားရွိဳးမွာ အခုလိုဖုန္းေျပာဖို့မလြယ္ပါဘူး ဖုန္းရံုးကတဆင့္၀င္တာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ကၽြန္မ ေဘာလံုးပြဲႀကည့္ေနတာပါ။ သီလရွင္အငယ္တပါးက အမ ဖုန္းလာတယ္ အဂၤလိပ္လိုေျပာတာလို့ေျပာလို့ကၽြန္မလဲ ဖုန္းထားတဲ့အခန္းကို အေျပးအလႊားသြားခဲ့ပါတယ္။ အန္ကယ္လ္အသံကိုႀကားေတာ့ကၽြန္မဘာမွ မေျပာနိဳင္ပါဘူး။ မ်က္ရည္ကပဲ အလိုလိုက်လာျပီး အန္ကယ္လ္ I miss you ဆိုတာကိုပဲ ေခါက္တံုံ့ ေခါက္ျပန္ေအာ္ေနပါတယ္ ။ အန္ကယ္လ္က ရယ္ေနပါတယ္။ ကၽြန္မကို အရင္ကလိုပဲေဘာလံုးပြဲႀကည့္ေနတာလားလို့ေျပာပါတယ္။ စကားေကာင္းေကာင္းဘာမွ မေျပာလိုက္ရပါဘူး။ ဖုန္းကျပတ္သြားပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကလဲ အန္ကယ္လ္က သူေနမေကာင္းတာကိုမေျပာခဲ့ပါဘူး။ တကယ္ပဲ ႏွစ္ပါတ္ပဲ ႀကာလိုက္ပါတယ္ အန္ကယ္လ္က ကၽြန္မတို့ကိုထားသြားခဲ့ပါျပီ။ ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ ဖုန္းထဲကအသံကိုလဲ ႀကားရမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ အန္ကယ္လ္ဆီက စာေတြကိုလဲ မျမင္ရေတာ့ပါဘူး။
အန္ကယ္လ္ဆံုးျပီး တစ္လေက်ာ္ေလာက္မွာေတာ့ အန္ကယ္လ္အမ လူစင္းတာ ( Lucinda ) အန္ကယ္လ္အတြင္းေ၇းမွဴး( Anna McMahon ) နဲ့ မစုျမတ္မြန္ တို့ဆီက စာေတြေရာက္လာပါတယ္။
အန္ကယ္လ္ကေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းသြားပါျပီတဲ့။ ကင္းမ္ကေတာ့ အခံစားရဆံုးလူတေယာက္ျဖစ္ပါတယ္လို့ဖတ္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မစိတ္ထဲကေန ကင္းမ္က အန္ကယ္လ္ကိုျပဳစုခြင့္ရခဲ့ပါေသးတယ္ ကၽြန္မကသာ--------
( အန္ကယ္လ္ က ကၽြန္မကို တကယ့္သူ့သမီးေလးလိုသတ္မွတ္ခဲ့တာ ကၽြန္မက တာ၀န္မေက်ခဲ့ပါဘူး ။ ကၽြန္မ ဘယ္တုန္းကမွ တာ၀န္မေက် ခဲ့ဘူး ။ အန္ကယ္လ္က သူသိပ္ခ်စ္တဲ့ေမေမစုကို ကၽြန္မတို့လက္ထဲစိတ္ခ်စြာထားခဲ့ျပီ ။ ဒါလဲ ကၽြန္မတာ၀န္မေက် ေသးပါဘူး အန္ကယ္လ္။
သမီးအန္ကယ္လ္တို့မိသားစု အေပၚဘာတာ၀န္မွမေက်ေသးပါဘူး အန္ကယ္လ္ရယ္။ )
( ၁၅ )ႏွစ္ ရွိသြားပါျပီ
No comments:
Post a Comment