က်ေနာ္ႏွင့္ မစုစုေႏြး "
xxxxxxxxxxxxxxxxxxx
က်ေနာ္ သိကၽြမ္းခဲ့ဖူးသမွ် အမ်ဳိးသမီးေတြထဲမွာ၊
လူႏုသေလာက္ စိတ္ဓာတ္ ခက္ထန္မာေၾကာတဲ့သူ။ စကားအေျပာအဆို ႐ုိးရွင္းပြင့္လင္းသေလာက္၊
ေဆြးေႏြးညွိႏႈိင္းရ ခက္ခဲသူ …. ... ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ ျဖဴစင္ေျဖာင့္မတ္မႈကို ဘယ္အခါမဆို မွတ္ေက်ာက္တင္ ခံဝံ့သူ … ။

၂၀၀၅ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလထဲ။ ၈၈မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕စုရပ္ျဖစ္တဲ့ ေတာင္ဥကၠလာက ကိုကိုႀကီးရဲ႕အခန္းကို က်ေနာ္ေရာက္သြားေတာ့၊ မင္းကိုႏိုင္နဲ႔ကိုကိုႀကီးတို႔ စာတိုေလးတစ္ေစာင္ကို စိတ္ဝင္တစားဖတ္ေနၾကတယ္။ "ဘာစာလဲဗ်" ဆိုေတာ့၊ "ေကာ့မွဴးက ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ စာပါ။ သူ႔ကို တရား႐ုံးက အမိန္႔ခ်ေတာ့မွာကို က်ေနာ္တို႔တေတြ လာရပ္တည္ေပးဖို႔ လွမ္းေရးတာ" လို႔ မင္းကိုႏိုင္ကဆိုတယ္။ ကိုကိုႀကီးကေတာ့ " သန္ဘက္ခါပဲဗ်။ က်ေနာ္တို႔သြားၾကမယ္။ ခင္ဗ်ား လည္း ျပင္ထားဦး" တဲ့။ ကေနာ္က " ျဖစ္ပါ့မလားဗ်။ က်ေနာ္တို႔သြားမွ ပိုဆိုးေနဦးမယ္"ဆိုေတာ့၊ မင္းကိုႏိုင္က "က်ေနာ္ အေၾကာင္းျပန္လိုက္ၿပီးသားပါ။ အစ္ကိုတို႔ေရာက္လာမွ ညီမေလးအတြက္ ပိုဆိုးရင္လည္း ဆိုးသြားႏိုင္တယ္ ဆိုတာကို။ ဒါေပမယ့္ သူက ခံႏိုင္ရည္ရွိပါတယ္တဲ့။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူရင္ဆိုင္ပါ့မယ္တဲ့။ ဒီေတာ့လည္း သြားၾကတာေပါ့ဗ်ာ"
က်ေနာ္ေထာင္ထဲမွာရွိေနစဥ္ကာလ။ ၂၀၀၄/၂၀၀၅ ခုႏွစ္ေတြအတြင္း၊ ေရဒီယိုအစုတ္ကေလး ထဲကေန သူ႔အသံကို စၾကားခဲ့ရဖူးတယ္။ ခ်က္က်၊လက္က်နဲ႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း၊ ထိထိမိမိ၊ သတၱိရွိရွိ ေျပာဟန္ဆိုဟန္ေတြကို အေတာ္မ်ားမ်ားကပဲ သေဘာက်ႏွစ္သက္ၾကတယ္။ အဲဒီ့ကာလက၊ စစ္အစိုးရ ရဲ႕ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြအေပၚ ILO (ႏိုင္ငံတကာ အလုပ္သမားအဖြဲ႔)က အျပင္းအထန္ တုန္႔ျပန္ေနခ်ိန္၊ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ILO ရဲ႕ ေတာင္းဆိုမႈေတြကို စစ္အစိုးရက (ဟန္ျပပဲျဖစ္ျဖစ္) လိုက္ေလ်ာဖို႔ ႀကိဳးစားေနခ်ိန္။ ဒီလို အခ်ိန္မွာပဲ မစုစုေႏြးတို႔ ေကာ့မႉးၿမိဳ႕နယ္မွာေတာ့ လုပ္အားေပး ဆိုၿပီး အဓမၼအလုပ္ေစခိုင္းမႈေတြက ရွိေနဆဲ။ ေတာင္သူလယ္သမားသားသမီး၊
ေက်းေတာသူတစ္ ေယာက္ျဖစ္တဲ့ မစုစုေႏြးအေနနဲ႔ ကိုယ့္႐ြာသူ႐ြာသားေတြ အခုလိုမတရားအဖိႏွိပ္၊ အရက္စက္ခံေနရ တာကို ဘယ္လိုမွမၾကည့္ရက္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ မစုစုေႏြးဟာ ေကာ့မႉးၿမိဳ႕နယ္၊ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕လူငယ္ေခါင္းေဆာင္
တစ္ေယာက္။ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ခပ္ေဝးေဝးမွာ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလို ေနေနသူ မဟုတ္ဘူး။ စစ္အစိုးရနဲ႔ ILO တို႔ရဲ႕ သေဘာတူညွိႏႈိင္းထားခ်က္ေတြကိုလည္း သိၿပီးသား။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ မွာ ILO ကိုယ္စားလွယ္ ႐ုံးထိုင္ေနၿပီဆိုတာလည္း သိၿပီးသား။ ဒါေပမယ့္ NLD အဖြဲ႔၀င္၊ ၿမိဳ႕နယ္လူ ငယ္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သူ႔မိခင္ပါတီကို အေလးထားတယ္။အားကိုးတယ္။ဒီေတာ့ သူခ်စ္ခင္ ေလးစားတဲ့
ေျမာင္းျမ(ဦး)ဘေဆြ(၁၉၉၀ခုႏွစ္ ေကာ့မႉးၿမိဳ႕နယ္အမတ္)ကို အားကိုးတႀကီး သြားေရာက္တိုင္ပင္တယ္။ "ဒါ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔မဆိုင္ဘူး သမီးရဲ႕။ ဘာမွ သြားမလုပ္ပါနဲ႔ "ဆိုတဲ့ ေဖ်ာင္းဖ် မႈနဲ႔ တပ္ေခါက္ျပန္လာရတယ္။ ဒါေပမယ့္ မစုစုေႏြးဆိုတာ အလြယ္တကူအေလွ်ာ့ေပးတတ္တဲ့ မိန္းကေလး မဟုတ္ေတာ့၊ သူ အလွည့္က် တာ၀န္ထမ္း ေဆာင္ေနတဲ့ NLD ႐ုံးခ်ဳပ္က လူႀကီးေတြကို အားကိုးတႀကီး တိုင္ပင္ျပန္တယ္။ " ဒါ NLD ပါတီ၀င္ေတြ လုပ္ရမယ့္အလုပ္ မဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ငံေရး အလုပ္ မဟုတ္ဘူး" ဆိုတဲ့ ဆိုဆံုးမမႈကိုပဲ ခံခဲ့ရျပန္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ မစုစုေႏြးကို အကူအညီ ေပးႏိုင္တဲ့သူေတြက ခ်ဥ္းကပ္လာၾကတယ္။ ေမွာ္ဘီက ေဒၚေနာ္အုန္းလွ၊ တြံေတးက ကိုေဇာ္ေဇာ္ …. စသျဖင့္။ သူတို႔က အဓမၼအလုပ္ေစခိုင္းခံေနရသူေတြ
အေပၚ အကူညီေပးႏိုင္မယ့္နည္လမ္းးေတြ၊ အႀကံဥာဏ္ေတြ ေပးၾကတယ္။ မီဒီယာေတြကေန ထိုးေဖာက္ႏိုင္ဖို႔ကိုလည္း အကူညီေပးၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔တေတြက NLD ပါတီကေန အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ အထုတ္ပယ္ ခံထားရသူေတြ။ ဒီေတာ့ ဒီလူေတြနဲ႔ေပါင္းၿပီး၊ ဒီအလုပ္ကိုလုပ္ရင္ လူႀကီးေတြ မၾကည္မျဖဴ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ သူပါေရာၿပီး အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကေနေတာင္ အထုတ္ပယ္ ခံရႏိုင္တယ္။ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ဒါေပမယ့္ စုစုေႏြးက စုစုေႏြးပဲေလ။
ႏိုင္ငံေရးသေဘာတရားေတြ၊ ရပ္တည္ခ်က္ေတြ၊ ပါတီစည္းမ်ည္းစည္းကမ္းေတြထက္၊ သူခ်စ္တဲ့ ေတာင္သူလယ္သမားေတြ၊ ႐ြာသူ႐ြာသားေတြ ဒုကၡႀကံဳေတြ႔ေနရတာကို သူမၾကည့္ရက္ဘူး။ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ NLD ပါတီဝင္လို႔ ေၾကြးေၾကာ္ထားၿပီးမွ၊ ဒီလူေတြ ဒုကၡဆင္းရဲျဖစ္ေနရတာကို ဥေပကၡာ မျပဳရက္ ႏိုင္ဘူး။ ဒီေတာ့ အဓမၼအလုပ္ေစခိုင္းျခင္းခံေနၾကရတဲ့(လုပ္အားေပးေနၾကရတဲ့) လုပ္ငန္းခြင္ထဲအထိ အေရာက္သြားၿပီး ေလ့လာစံုစမ္းတယ္။ ေရလဲပုဆိုးအစုတ္တစ္ထည္ကို ေခါင္းမွာၿခံဳၿပီး ခ်ည္လံုခ်ည္ အႏြမ္းေလးကို ဝတ္လို႔ေပါ့။ ၿပီးေတာ့ အသံဖမ္းစက္ကေလးနဲ႔ အသံဖမ္းတယ္။ ဓာတ္ပံုေတြ လွ်ဳိ႔ဝွက္ ႐ုိက္တယ္။ အခ်က္အလက္ေတြ အေသးစိပ္ စုေဆာင္းတယ္။ ေသခ်ာၿပီဆိုေတာ့မွ ILO ႐ုံးကို သြားၿပီး တင္ျပတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ILO တာဝန္ခံက ဟိုေဆး ။သိပ္ေတာ္တဲ့လူ။
သူ႔ဆီ ေရာက္လာတဲ့ အမႈတြဲတိုင္း ကို လက္လြတ္စပယ္လက္ခံတဲ့သူမဟုတ္ဘူး။ မစုစုေႏြးကိုလည္း သူအႀကိမ္ႀကိမ္ ေဖ်ာင္းဖ်ေသးတယ္။ "ဒီ့အတြက္စစ္အစိုးရရဲ႕
ၿငိဳျငင္မႈကို ခံရႏိုင္တယ္။ အခန္႔မသင့္ရင္ ေထာင္ေတာင္က်ႏိုင္တယ္" စသျဖင့္ ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မစုစုေႏြးက ရပ္တည္ခ်က္ ခိုင္မာသူ။ ျပတ္သားတယ္။ လံုးဝ ေနာက္မဆုတ္ ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဟိုေဆးကိုယ္တိုင္ အဲဒီ့အမႈကို မစုစုေႏြးနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္
ခဲ့တယ္။ မစုစုေႏြး အေပၚ ဖိအားေတြအမ်ဳိးမ်ဳိး သက္ေရာက္ခဲ့တယ္။
ေငြေၾကးလာဘ္လာဘနဲ႔ စည္း႐ုံးတယ္။ အသက္ အႏၱရာယ္ျပဳဖို႔အထိ ၿခိမ္းေျခာက္ တယ္။ ဒါေပမယ့္ မစုစုေႏြး လံုးဝအေလွ်ာ့မေပးခဲ့ဘူး။ တရားတဲ့ ဘက္ကေန
ျပတ္ျပတ္သားသားပဲ ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ စစ္အစိုးရကလည္း ILO နဲ႔ ေျပလည္မႈရဖို႔ ႀကိဳးစား ေနတဲ့ကာလမို႔၊ မစုစုေႏြးရဲ႕ ထန္းမႏိုင္႐ြာက ရဝတ အဖြဲ႔ဝင္တစ္ဦး ဒီအဓမၼအလုပ္ေစခိုင္းမႈ ေၾကာင့္ ေထာင္က်သြားတယ္။ ဒါဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံဒီမိုကေရစီေရးလႈပ္ရွားမႈသမိုင္းမွာ မွတ္တမ္းဝင္ေလာက္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ျဖစ္သြားတယ္။ မစုစုေႏြးလည္း လူ႔အခြင့္အေရး တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အေတာ္ေလးထင္ေပၚလာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ မၾကာပါဘူး။ အျခား ရဝတ အဖြဲ႔ဝင္တစ္ ေယာက္ရဲ႕ အမႈဆင္တရားစြဲဆိုျခင္းခံလိုက္ရတယ္။ တရား႐ုံးမွာ အမႈရင္ဆိုင္ေနရတယ္။ ဒါက ၂၀၀၅ခုႏွစ္၊ က်ေနာ္တို႔
ေထာင္ထဲမွာရွိေနစဥ္ကာလ၊ ေရဒီယိုအစုတ္ ကေလးကေန ေနာက္ဆံုးၾကားသိခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ။၂၀၀၅ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ၊၁၃ရက္ေန႔။
မနက္ေစာေစာမွာေတာ့-
ကိုကိုႀကီးရဲ႕အခန္းမွာ လူစုၾကတယ္။ မင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုႀကီး၊ ကိုစိုးထြန္း၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ဦး၊ မမီးမီး၊ မမာမာဦး။ လူစံုေတာ့ ပန္းဆိုးတန္းဆိပ္ကိုဆင္းၾကတယ္။ ဒလဘက္ကမ္းကို ေရာက္ေတာ့ ကြမ္းၿခံကုန္းသားျဖစ္တဲ့ ကိုေဇာ္မင္း
(ေဒဝဒတ္၊အာၿပဲ)က လာႀကိဳတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေကာ့မွဴးတို႔၊ ကြမ္းၿခံကုန္းတို႔
ဆိုတာ ဘယ္နားမွာရွိမွန္းေတာင္မသိဘူး။ အစကဆို အဲဒီ့ၿမိဳ႕ေတြကို ဧရာဝတီတိုင္း ထဲကလို႔ေတာင္ ထင္ေနေသးတာပါ။ ဒလကေနေကာ့မွဴးကိုေတာ့ တကၠစီလို႔ေခၚတဲ့ ဆလြန္းကားအျဖဴ ေလးမွာ က်ပ္က်ပ္သပ္သပ္ထိုင္ၿပီး စီးခဲ့ၾကရတယ္။ တစ္နာရီနီးပါးေတာ့ စီးရပါတယ္။ ေကာ့မွဴးၿမိဳ႕ ဆိုတာ ဆလြန္းကားေလးေတြကို လိုင္းကားအျဖစ္ေျပးဆြဲတာကလြဲရင္ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚက ႐ြာႀကီးတစ္ ႐ြာနဲ႔ပဲတူပါတယ္။ ေျမာင္းျမဦးဘေဆြရဲ႕အိမ္ကို က်ေနာ္တို႔သြားၾကတယ္။ မစုစုေႏြးက ထန္းမႏိုင္႐ြာ ကေန လာရမွာ။ က်ေနာ္တို႔ စု႐ုံးေရာက္ရွိေနစဥ္မွာပဲ သတင္းေတြ အဆက္မျပတ္ၾကားသိေနရတယ္။ က်ေနာ္တို႔၈၈မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေတြ ေရာက္လာတဲ့အတြက္ မစုစုေႏြးကိုထန္းမႏိုင္႐ြာကေန တရား႐ုံးအထိလာလို႔ မရေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အဖြဲ႔အစည္းအဆင့္ဆင့္က ဖန္တီးေနတဲ့အေၾကာင္း။ (ဥပမာ- ထန္းမႏိုင္႐ြာက စက္ေလွေတြ အဲဒီ့ေန႔မွာမထြက္ဖို႔အမိန္႔ထုတ္ျပန္တာမ်ဳိး)။ဒါေပမယ့္ စုစုေႏြးပဲေလ …. သူ ခ်စ္ခင္ေလးစားတဲ့ သူ႔အစ္ကိုေတြေရာက္ေနၿပီဆိုမွေတာ့၊ ေကာ့မွဴး-ထန္းမႏိုင္ ၄ မိုင္ခရီးကို သူ မေရာက္ ေရာက္ေအာင္ ေျခလ်င္ေလွ်ာက္ၿပီးလာခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔ရွိေနတဲ့ ေျမာင္းျမဦးဘေဆြရဲ႕ အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ သူ႔ခမ်ာ ေခၽြးေတြကို နစ္လို႔။ အခ်ိန္က်လို႔ တရား႐ုံးကို သြားၾကတဲ့အခါ၊ လမ္းတ ေလ်ာက္ မင္းကိုႏိုင္နဲ႔ကိုကိုႀကီးတို႔က သူ႔ကိုအလယ္မွာထား၊ လက္တစ္ဖက္စီဆြဲၿပီး တရား႐ုံးကို ခ်ီ တက္ခဲ့ၾကတဲ့ပံုဟာ သဘာဝက်က်နဲ႔အရမ္းလွတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအရလည္း အေတာ္အားေကာင္းတဲ့ ဓာတ္ပံုေလး ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီ့အခ်ိန္က ပထမဆံုးကိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ 2MP ကင္မရာေလးနဲ႔ က်ေနာ္႐ုိက္ခဲ့ တာပါ။ အဲဒီ့ဓာတ္ပံုေလးဟာ ကမၻာေက်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ သတင္းစာမ်က္ႏွာေတြမွာ အႀကိမ္ ႀကိမ္ အေဖာ္ျပခံခဲ့ရတယ္။ အဲဒီ့ေန႔က တရား႐ုံးမွာ သူရင္ဆိုင္ခဲ့ရတဲ့ စီရင္ခ်က္ကေတာ့ သူ႔အတြက္ ရလာဒ္မေကာင္းခဲ့ပါဘူး။ "အလုပ္ႏွင့္ေထာင္ဒဏ္တစ္ႏွစ္ခြဲ" တဲ့။
စုစုေႏြးကိုေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္လိုက္တာနဲ႔တၿပိဳင္နက္ စစ္အစိုးရကို
ျပည္တြင္းျပည္ပကႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြ၊ILOနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာက
လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႔ေတြက ဝိုင္းဝန္းေဝဘန္တိုက္ခိုက္ၾကတယ္။ စုစုေႏြးကို ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုၾကတယ္။ ILOရဲ႕ အေရးယူမႈကို ခံရဖို႔အထိ
ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီ့ကာလေတြအတြင္းမွာပဲ၊ ႏိုင္ငံတကာမွာဂုဏ္သိကၡာႀကီးမားတဲ့"ဂၽြန္ဟမ္းဖရီး(John Humphrey)" ဆုကို ၂၀၀၆ခုႏွစ္အတြက္ မစုစုေႏြးရရွိခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ ဖိအားေပးမႈေေတြမ်ားလာေတာ့ ၂၀၀၆ခုႏွစ္၊ဇြန္လဆန္းမွာပဲ မစုစုေႏြးကို ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့တယ္။ မစုစုေႏြး ေထာင္ကျပန္လြတ္လာ ေတာ့ အင္းစိန္ေထာင္ကေန တန္းလာတာက သူခ်စ္တဲ့၊ယံုၾကည္အားကိုးတဲ့၊
၁၈ႏွစ္သမီးကတည္းက ပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ့တဲ့၊ သူ႔ရဲ႕မိခင္ပါတီNLD။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာေတာ့ စုစုေႏြးဆိုတာ ေကာ့မွဴးၿမိဳ႕နယ္၊ ထန္းမႏိုင္ေက်း႐ြာက သာမန္ေက်းေတာသူေလး
တစ္ေယာက္ မဟုတ္ေတာ့။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးသာမက ႏိုင္ငံတကာကပါသိတဲ့၊ ထင္ေပၚေၾကာ္ၾကားတဲ့ စုစုေႏြးျဖစ္ေနပါၿပီ။ "လူ႔အခြင့္အေရးလႈပ္ရွားမႈရဲ႕ နိမိတ္ပံုတစ္ခု"လိုလည္းျဖစ္ခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္စုစုေႏြးရဲ႕ထင္ေပၚေၾကာ္ၾကားမႈ အျမင့္မားဆံုးကာလေတြ ကေတာ့ သူျပန္လည္လႊတ္ေျမာက္ၿပီး သံုးလအၾကာ၊
၂၀၀၆ခုႏွစ္၊စက္တင္ဘာလအတြင္း ၈၈မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသား
ေခါင္းေဆာင္(၅)ေယာက္ အဖမ္းခံလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္တြင္းပါပဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကလည္း ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ အဖမ္းခံေနရခ်ိန္ဆိုေတာ့ အျပင္ေလာကမွာ လူသိမ်ားအထင္ရွားဆံုး က စုစုေႏြးပဲ ရွိေနတာေလ။ ဒီေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား အားလံုးလြတ္ေျမာက္ေရးနဲ႔ လူထုအတြင္း ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြကို ကၽြင္းက်န္ရစ္တဲ့ ၈၈မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေတြက ေဖာ္ေဆာင္တဲ့အခါ စုစုေႏြးရဲ႕ ပါဝင္လႈပ္ရွားမႈက အခရာက်လာတယ္။ စုစုေႏြးကလည္း သူခ်စ္ခင္ေလးစားတဲ့အစ္ကိုေတြ အဖမ္းခံရတဲ့အတြက္ဆိုၿပီး(NLDကတခ်ဳိ႔ေသာလူႀကီး၊လူငယ္ေတြ တားဆီး
ေနတဲ့ၾကားထဲက) ၈၈မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕လႈပ္ရွားမႈတိုင္းမွာ ပါဝင္ အားျဖည့္ေပးခဲ့တယ္။ ၈၈ေတြရဲ႕စုရပ္ျဖစ္တဲ့ ရန္ကင္းကအခန္း
(ကိုကိုႀကီးေနသြားတဲ့အခန္း)မွာ ၈၈မ်ဳိးဆက္ညီအစ္မေတြနဲ႔အတူတူေနထိုင္ရင္း အျပည့္အဝ ရပ္တည္ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ရဲ႕တာဝန္က ၈၈မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕ ျပန္ၾကားေရးအျပင္၊ ညီမေတြရဲ႕ စားဝတ္ေနေရး၊ လံုၿခံဳေရးနဲ႔ မစုစုေႏြးကို ႀကိဳပို႔တာဝန္။ ေကာ့မွဴးကို ျပန္မယ့္အခါ ပန္းဆိုးတန္းဆိပ္ဟိုဘက္ကမ္းက ဒလအထိလိုက္ပို႔။ ရန္ကုန္ကို ျပန္လာတဲ့အခါလည္း ဒလကေန သြားႀကိဳ။ စုစုေႏြးဟာ တကယ္ေတာ့ က်န္းမာေရး သိပ္မေကာင္းရွာပါဘူး။ သူ႔မွာေမြးရာပါ ႏွလံုးေရာဂါရွိတယ္။ လူက ျဖဴျဖဴႏုႏု ပါးလွပ္လွပ္ေလး။
ေလတိုက္ရင္ေတာင္ ၿပိဳလဲေလမလား ထင္ရ တဲ့သူ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ့ကာလေတြအတြင္း ေခါင္းစဥ္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔လႈပ္ရွားေနတဲ့ ၈၈မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္း သားလႈပ္ရွားမႈေတြမွာ မနားတမ္းပါဝင္ခဲ့တယ္။NLDနဲ႔ဝါရင့္ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးေတြ ႀကီးမွဴးက်င္းပတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အခမ္းအနားတိုင္းကိုလည္း မပ်က္မကြက္
တက္ေရာက္ခဲ့တယ္။ သူ႔ေၾကာင့္ အဲဒီ့ကာလက လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရးအခမ္းအနားေတြ ပိုမိုလႈပ္ရွားသက္ဝင္ခဲ့တယ္။ လူကႏုႏု၊ ေရာဂါသယ္ဆိုေတာ့ စုစုေႏြး မၾကာခန
ေနမေကာင္းျဖစ္တယ္။ ေနမေကာင္းတဲ့ၾကားထဲကပဲ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြတိုင္းမွာ အဆက္မျပတ္ပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ့တယ္။ တစ္ခါကဆိုရင္ ေနကမေကာင္း၊ အားကလည္းနည္း။ မူးေမ့လဲက် မတတ္ျဖစ္ေနတာကိုေတာင္ အနားမယူခဲ့ဘူး။ သူ႔ရဲ႕ ဆရာဝန္ႀကီးေဒါက္တာတင္မ်ဳိးဝင္းက ဆူဆူပူပူနဲ႔ တိုက္တြန္းေတာ့မွပဲ
ေဆး႐ုံတက္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ အဖမ္းဆီးခံထားရတဲ့၈၈မ်ဳိးဆက္
ေက်ာင္းသားေခါင္း ေဆာင္(၅)ေယာက္ ျပန္လြတ္လာေတာ့လည္း၊ ရန္ကင္းအခန္းမွာ ညအိပ္ညေန မေနေပးေတာ့တာက လြဲရင္၊ ၈၈မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕
ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြမွာ အရင္လိုပဲ ဆက္လက္ပူးေပါင္း ပါဝင္ေပးခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ကလည္း သူ႔ရဲ႕ကိုယ္ရံေတာ္တပ္မွဴးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဆက္လက္တာဝန္ ယူခဲ့တယ္။ ၂၀၀၇ခုႏွစ္၊ၾသဂုတ္လေႏွာင္းပိုင္း၊ က်ေနာ္တို႔ ၈၈မ်ဳိးဆက္
ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္(၁၃) ဦး အဖမ္းခံရတဲ့ညမွာဆို၊ သူပါေရာၿပီး အဖမ္းခံပါ့မယ္ဆိုလို႔ က်ေနာ့္မွာ မနည္းကိုေခ်ာ့ေမာ့ေဖ်ာင္းဖ် ထားခဲ့ရတယ္။ စစ္အစိုးရက တိုင္းျပည္မၿငိမ္မသက္ျဖစ္မွာစိုးလို႔ဆိုၿပီး က်ေနာ္တို႔ကို ႀကိဳဖမ္းခဲ့တာ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို ဖမ္းေတာ့မွပဲ လူထုၾကားထဲမွာ မတည္ၿငိမ္မႈေတြ ပိုမိုျဖစ္ေပၚလာ ရတာ။ အျပင္မွာ အဖမ္းမခံရဘဲ က်န္ေနရစ္တဲ့သူေတြကလည္း က်ေနာ္တို႔တေတြကို ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔ အဆက္မျပတ္ ေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲဝင္ၾကတယ္။ အဲဒီ့သတင္းေတြကိုလည္း က်ေနာ္တို႔တေတြ ၾကားသိ ေနရတယ္။
စုစုေႏြးအပါအဝင္၊မျဖဴျဖဴသင္းနဲ႔ နီလာသိန္းတို႔ကို ဖမ္းဝရမ္းေတာင္ ထုတ္တဲ့အေၾကာင္း ေတြလည္း ၾကားသိရတယ္။ လွည္းတန္းနားမွာ စုစုေႏြးကို ကိုယ့္အင္အားစုေတြနဲ႔ အာဏာပိုင္ဘက္ သားေတြ ဝိုင္းလုဆြဲလြဲၾကတဲ့
အေၾကာင္းလည္း ၾကားသိရတယ္။ ကိုယ့္အင္အားစုေတြက အသာရလို႔ အဲဒီ့တုန္းက စုစုေႏြး အဖမ္းမခံလိုက္ရပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ႏိုဝင္ဘာလထဲေရာက္ေတာ့ စုစုေႏြးတစ္ေယာက္ အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ မလွိမ့္တစ္ပါတ္နဲ႔ ဖမ္းဆီးတာကို ခံလိုက္ရပါတယ္။ ခနေခၚထားတာပါဆိုၿပီး ေထာင္ထဲမထည့္ဘဲ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ထဲက တစ္ေနရာမွာထားတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရးအေျခအေန လာေရာက္ေလ့လာတဲ့ 'မစၥတာပီနဲ႐ုိး' လာေတာ့ အင္းစိန္ေထာင္ဧည့္ခန္းမွာ မစုုေႏြးသြားေတြ႔ရတယ္။ 'မစၥတာပီနဲ႐ုိး' ျပန္သြားလို႔မၾကာပါဘူး။ မစုစုေႏြးကို အင္းစိန္ေထာင္ထဲထည့္တယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္အတြက္ ေဆာက္ထားတယ္ဆိုတဲ့ တိုက္အိမ္ေလးမွာ တစ္ေယာက္တည္းထားတယ္။ ေထာင္ထဲ မွာ သူေဒါသေတြ မၾကာခနေပါက္ကြဲ
ေနတယ္ဆိုတာလည္း ၾကားသိေနရတယ္။ အဓိကက ေတာ့ သူ႔ကို မလွိမ့္တစ္ ပါတ္နဲ႔ ေထာင္ထဲထည့္တာကို သူလံုးဝမေက်နပ္တာ။ ဒီလိုနဲ႔၊ က်နာ္တို႔တေတြ အမိန္႔မက် ခင္မွာပဲ သူကအရင္ ေထာင္က်သြားတယ္။ အလုပ္ႏွင့္ေထာင္ဒဏ္(၁၂)ႏွစ္တဲ့။ က်ေနာ္တို႔တေတြ အမိန္႔က်အၿပီးမွာေတာ့ သူ႔ကိုေထာင္ေျပာင္းပို႔လိုက္တယ္။ ကေလးေထာင္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကေလး ေထာင္ကေန ခႏၱီးေထာင္ကိုေျပာင္းေ႐ႊ႔ရတယ္လို႔လည္းၾကားတယ္။ ၂၀၁၁ခုႏွစ္၊ေအာက္တိုဘာလထဲ မွာေတာ့ ေျပာင္းလဲလာတဲ့
ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနေတြအရ မစုစုေႏြး ေထာင္ကျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ခဲ့ ပါတယ္။ ။

                                                             ဇူလိုင္လ(၂၇)ရက္ေန႔ထုတ္ အာရွအလင္းဂ်ာနယ္မွ … …

                                                                                                      ကိုမာကီ(၈၈မ်ဳိးဆက္)